خلاصه ماشینی:
"ابو عبیده معمر بن مثنی نوشته است:«من زعم أن فی القرآن لسانا سوی العربیه فقد اعظم علی الله القول»47اما کسانی با توجه به واقع صادق حضور واژههای غیر عربی در قرآن بدان اعتراف کرده،حضور واژگان با پیشینیه و تبار غیرعربی را منافات با آیات یادشده دانستهاند؛از جمله به این جهت که واژه چون در زبانی حضور مییابد و صاحبان آن زبان،آن را در بیان و بنان خود به کار میگیرند،عملا آن واژه جزء خانوادهء زبان مقصد میشود و بیگانه نخواهد بود.
تکمله(چاپ و تحقیقی دیگر از کتاب) تفسیر درج الدرر را با تحقیق آقای ولید به احمد صالح الحسین سال گذشته و به هنگام تشرف به مدینه منوره خریدم و در همان دیار به مطالعه گرفتم و پس از آن در ایران مطلبی بدان افزودم، اما اندک بازنگری آن نگاشته برای نشر به تأخیر افتاد و گویا مصلحت چنین بوده است(و الأمور مرهونة بأوقاتها)؛چرا که پس از مدتی دوست فرزانه و عزیز بنده حضرت حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای معراجی-که هماره از یاری و همدلی و همگامی آن بزرگوار برخوردار بوده و هستم-نسخهای دیگر از این تفسیر را که به هنگام تشرف در«ایام تمتع»تهیه کرده و آورده بودند،کریمانه در اختیار بنده نهادند.
روشن است که نگاشتهء ما بدون افزودن اطلاعات این تحقیق و چاپ-که در انتساب کتاب سخنی به جز باور آقای ولید بن احمد را رقم زده است-ناقص مینمود؛بههرحال اکنون این چاپ پیش روی من است با تحقیق طلعت صلاح الفرحان و محمد ادیب شکور و با عنوان درج الدرر فی تفسیر القرآن العظیم المنسوب الی عبد القاهر الجرجانی نشر یافته در اردن،به وسیله«دار الفکر ناشرون و مورخون»."