دعوت به تأملی مکرر معرفی و نقد

"اپیزودهایاین بخش هرچند که به ظاهر به خرده روایت شباهت بیشتری دارند،اما تحسری کلان از آن چه رخ‍9 داده،تمامی آن‌ها را در فضایی آمیخته بهطنز به روایتی کلان بدل می‌کند: این فرشته‌ی گریان مقصر نیست/ترافیک کور غروب/گوسفندرا به تاخیر انداخته است/و کارد/سنگ را/بریده است/آن‌گونهکه گلوی نازک تو را«اپیزود 5-ص 46) پیراهن معطر را/در اعماق پستو/پنهان می‌کند/و بغض را/دراعماق گلو/راه می‌افتد/از بهترین چشم پزشک شهر برایشوقت گرفته‌اند(اپیزود 6-ص 47) باید تعبیر می‌شد/اما هفت سال سوم هم نمی‌بارد/هفت سال‌هایبعد هم/دیگر آسمان نوازش هیچ ابری را به یاد نمی‌آورد/وهیچ دلوی به صید گنج نمی‌رود/هیچ خوابی در ته چاه‌ها تعبیرنمی‌شود/و گرگ‌های گرسنه به بهشت می‌روند(اپیزود 7-ص 47) دماوند از دور پیداست/پرواز من اما/به نوک همین آسمان خراشنزدیک ختم می‌شود/امان از این فرش‌های ماشینی(اپیزود 11-ص 49) از دیگر شعرهای اپیزودیک این مجموعه می‌شود از انتحار(1)تا(6)نامبرد که آبستره یا پیرنگ مشترکی چون خودکشی وجه پیوند آن‌هاست،هرچند کشف ظرفیت‌های طنز در این اپیزود از میان اتفاق‌ها حکایت‌هااشیاء و پدیده‌های امروزی چشمگیر است،با این وجود از نامانوس‌ترینشعرهای کتاب«پیرتر از خود»است و این شاید بیشتر از انتخاب راویو زوایه‌ی دید طرح شده در اپیزودها ناشی شده باشد/راوی که قرار استشخصیتی با روانی پرشیده و در آستانه‌ی اجرای انتحار باشد،آن‌قدرذهنیتی مستدل دارد که در اقناع ذهن مخاطب،در درستی شیوه‌ایکه در پیش گرفته کم نمی‌آورد و از آن شگفت‌تر نگاه آیینی و قابلاتکای راوی است که باورپذیری کنش‌های او را در مقام شخصیت تمامیاپیزودها زیر سوال می‌برد: آن همه قرص بس بود/برای خواب تا قیامت/آن همه تکان بسبود/تا سوره‌ی زلزال را به یاد بیاورم/و برخیزم/لباسم سپیدبود/اما آن پرستار هیچ شباهتی به اسرافیل نداشت/و آن قبضسنگین هیچ تفاوتی با نامه‌ی اعمال(ص 67) ریزعلی/ای فضول درشت کتاب‌ها/هرچند صاعقه در آسمان/هرچه سیل بر زمین/بر کشتزار تو نازل باد(ص 69) از دیگر شعرهای اپیزودیک کتاب«عاشقانه‌های رنوی پیر قرمز»استکه ترتیب شماره‌های آن این‌طور نشان می‌دهد که برخی از آن‌ها به یابی‌انتخاب شاعر حذف شده‌اند."