هیاهوی ندانستن (لوازم روش شناختی مطالعه در باب نسبت هنر و سیاست) مقاله

"برای نمونه‌ در بحث ارتباط سیاست با هنر اگر از متخصص سینما- یعنی کارگردان،تهیه‌کننده یا بازیگر-بپرسند نظرتان‌ چیست و او در مذمت یا مدح این دخالت سخن بگوید، آیا به راستی همه حقیقت بیان شده است؟از آن سو اگر از اهالی سیاست و کیاست پرسیده شود که نظرتان‌ درباره دخالت سیاسیون دخالت،صحیح یا غلط است، به درستی ما آنچه را می‌خواستیم،یافته‌ایم؟ این حقیقت نیمه‌کاره ماندن بحث‌ها را اگر به‌ یک مجموعه از خصایل ایرانی اضافه کنیم،بی‌شک‌ بازار مکاره‌ای پدید می‌آید که به سختی بتوان در آن‌ از متاع حقیقت چیزی به دست آورد؛خصایلی تچون‌ سوء تفاهم‌پذیر بودن مباحثات ما،رفاقت‌های پیدا و پنهان افراد که در تقابل یا مباحثه آنها تاثیرگذار است، رهزن بودن برخی افراد در میانه یک بحث علمی که‌ تلاش می‌کنند آن بحث را در کشاکش جدال علمی‌ به نفع خویش مصادره کنند و گاه حتی راوی بحث یا مبتکر آن،با وجود درک این انحراف از مسیر اصلی‌ نمی‌تواند-یا به دلیل رودربایستی با دو طرف دعوا یا به دلیل ضعف بنیه علمی خویش یا به دلیل تحدیدات‌ و تهدیدات دیگران-غرض اصلی خود را از طرح بحث‌ مشخص سازد."