شعر معاصر افغانستان ادب و هنر

"*سید فضل الله قدسی یک جبهه مرد یخها هنوز مانده‌ست از فصل سرد در من‌ روشن کنید امشب یک شعله درد در من‌ برخاست تندبادی امروز از دل دشت‌ فانوس آرزو را خاموش کرد در من‌ از شهرمان بگویید تا باز جان بگیرد احساس سالهای گرم نبرد در من‌ ای درد،در حوالی روزی که بازگردی‌ ویران کن این بنا را یا برنگرد در من‌ دیشب به جبهه دیدم خود را،ولی به حالم‌ تا صبح گریه کردند یک جبهه مرد در من (به تصویر صفحه مراجعه شود) *محمد حسن حسین‌زاده این بیشهء خفته در سنگ... برای بوسنی آنجا تن غرق خونت اگر سر ندارد اینجا منم آن شهیدی که پیکر ندارد تا چند مانند فانوس تنها بسوزیم‌ انگار این شام پیچیده آخر ندارد ما جلوهء یک غروب غریبیم،افسوس‌ این بیشهء خفته در سنگ ابوذر ندارد من با فراز و فرود تو مانند رودم‌ رودی که جز انتشاری مکرر ندارد با ما اگر جان بگیرند یاران همدل، دوزخ از این آتشی شعله‌ورتر ندارد امروز اگر پر کند دست بی‌خنجرم را تیغی که خود را در آیینه باور ندارد، فردا شکوفا وشد مثل پژواک در کوه‌ گلدسته‌هایی که الله اکبر ندارد"