روش پدیدار شناسانه ایزوتسو در قرآن پژوهی معرفی و نقد

"کار دیگر قرآنی وی«خدا و انسان در قرآن»است که به سال 4691 در توکیو منتشر شده‌ ترجمه ناقصی از آن با عنوان«رابطه غیر زبانی انسان با خدا»وجود دارد که‌ البته درباره این عبارت هرچه فکر کردم تا معنای آن را بفهمم،چیزی نفهمیدم‌ زیرا اگر منظور،وحی قرآن باشد،باید گفت قرآن رابطه زبانی بوده،اگر الهامات‌ خداوند مد نظر باشد باز آن الهامات را باید به‌زبان درآورد تا بشود درباره‌اش‌ حرف زد. هدف ایزوتسو بیان نظام اندیشه قرآن و جهان‌بینی قرآن بوده که در همان یک عبارت،قابل بیان بود،اما اجازه می‌خواهم فهرست مندرجات کتاب‌ مورد بحث «مفاهیم اخلاقی-دینی در قرآن»را بخوانم تا دوستانی که این‌ کتاب را ندیده‌اند تصوری اجمالی به دست آورند:این کتاب علاوه بر دیباچه‌ای‌ بسیار پرمغز،دارای سه بخش است:بخش اول آن اصول تجزیه و تحلیل‌ معانی است،فرهنگ و رابطه آن به گونه‌ای است که اصلا فرهنگ در زبان‌ بیان می‌شود یعنی یکی از جلوه‌های مهم آن یا شاید مهم‌ترین جلوه آن زبان‌ است وگرنه ما در آداب و روسوم هم فرهنگی داریم که غیر زبانی است و بسیاری از اخلاقیات،بدون زبان بیان می‌شود مثل اینکه جلو پای یک نفر بلند می‌شویم،این جزو اتیکت است و اگر جزو اتیکت نباشد،اما غیر زبانی است. البته من در این مورد معتقدم به فقه و اخلاق مربوط است و ایزوتسو اینجا قدری کم گفته و ما اگر کتب اخلاقی خودمان را نظیر آثار خواجه‌ نصیر،ابن مسکویه یا دیگران را هم نگاه کینم،می‌بینیم از مسائل اخلاقی که‌ ریشه در قرآن دارد بحث می‌کند."