خلاصه ماشینی:
"ضمن اینکه آنچه امروزه در سراهای سالمندان کشور اجرا میشود اغلب نوعی رفع تکلیف است وگرنه نیازهای دوران سالمندی در ابعاد مختلف کجا و و وضعیت این مراکز کجا.
برخی نگران هزینههایی که دولت صرف افراد سالمند میکند هستند،زیرا این هزینهها به اندازه هزینههای مربوط به سایر امور جامعه است و اگر این روند ادامه یابد،این درصد بالاتر نیز میرود و برخی دیگر نگران بروز کشمکش بین گروههای سنی هستند.
بارها شنیدهایم که میگویند انسان وقتی به سن پیری میرسد حالت بچه پیدا میکند یعنی همچون کودکان بدون ابهام و صادقانه سخن میگوید اما یک تفاوت عمده این دو باهم آن است که کودکان بدون سابقه ذهنی و دور از آگاهیهای درونی، توام با خیالبافی و فاقد تغذیههای روزگارند اما انسان در سنین بالا اگرچه ممکن است برای بیان ایدههای خویش با بهرهگیری از ضمیر ناخودآگاهش از الفاظ صریح استفاده نماید اما آنچه یک انسان سالمند ارایه میدهد و جملاتی که باز میگوید ناشی از سالها تجربه و دست و پنجه نرم کردن با جهان خارج است.
زن سالمند عمری را در تربیت کودکان و نوجوانان و جوانان سپری نموده و به جرات میتوان گفت زنان معملان و استادان واقعی جامعه محسوب میشوند و مطمئنا در دوران سالمندی از تجربیات بسیار ارزشمندی در این زمینه برخوردار میباشند که میتوان با بهرهمندی از حمایتهای عاطفی،تربیتی و تجارت فرهنگی، اقتصادی،اجتماعی و حتی در فعالیتهای عمرانی،اداری و شهرسازی،از وجودشان به نحو مطلوب استفاده شود."