چکیده:
معرفت شناسی، به عنوان یکی از شاخه های مهم فلسفه ماهیت دانش و فرآیندی را مطالعه می کند، که دانش طی آن کسب و ارزیابی می شود، و در این رهگذر در رابطه با حقیقت و معرفت- که محصول آموزش و پرورش هستند- می تواند دیدگاههای متنوع و گوناگونی را در برابر معلمان قرار دهد.
درباره چگونگی تاثیر معرفت شناسی بر نظام آموزش باز و از راه دور می توان این مساله را بدین صورت بیان کرد که فرض های معرفت شناسی دیدگاههایی که درباره آنها بحث شده است، هر کدام در زمان شکل گیری نسلهای آموزش باز و از راه دور به نوعی بر مولفه های مهم این نظام آموزشی از قبیل معلم، شاگرد، برنامه درسی و راهبردهای یاددهی- یادگیری موثر بوده اند.
در این مقاله برای تبیین رابطه معرفت شناسی و آموزش باز و از راه دور درباره رویکردهای معرفت شناسی و روانشناسی غالب در هر یک از نسلهای سه گانه آموزش و پرورش بحث می شود، که هر کدام به نوعی نگرش و عملکرد مربیان این نظام آموزشی را تحت تاثیر قرار داده اند.
با توجه به پیدایش و سیر تحولات نظام آموزش باز و از راه دور رویکردهای معرفت شناختی از جمله 1) اثبات گرایی یا پوزیتیویسم، 2) تعبیری یا تفسیری، 3) انتقادی یا رهایی بخش معرفی شده اند.
در مقاله حاضر با ارایه تصویر کلی از نظام آموزش باز و از راه دور درباره استلزامات دیدگاههای معرفت شناسی نسبت به راهبردهای یاددهی- یادگیری در قالب نسلهای سه گانه آموزش باز و از راه دور کاوش شده است.
خلاصه ماشینی:
"اندیشههای نوین تربیتی دانشکدهء علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهراء س دورهء 4،شماره 4 زمستان 1387 صص 9-36تأثیر دیدگاههای معرفتشناسی بر فعالیتهای یاددهی یادگیری در نظام آموزش باز و از راه دور دکتر محمد هاشم رضایی* عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور مرکز اراک دکتر محمد جعفر پاکسرشت عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهوازچکیده معرفتشناسی،به عنوان یکی از شاخههای مهم فلسفه ماهیت دانش و فرآیندی را مطالعه میکند،که دانش طی آن کسب و ارزیابی میشود،و در این رهگذر در رابطه با حقیقت و معرفت-که محصول آموزشو پرورش هستند-میتواند با دیدگاههای متنوع و گوناگونی را در برابر معلمان قرار دهد.
از آنجا که این نظام آموزشی به طور وسیعی با اکتشاف و انتقال معرفت سروکار دارد و از طرفی معرفتشناسی2نیز بنیادهای معرفت را تعریف میکند،و در این حوزه سئوالات مهمی را مطرح میکند که با روشهای تدریس و یادگیری رابطهای نزدیک دارند،لذا مقاله حاضر که با هدف بررسی و تحلیل استلزامات دیدگاه معرفتشناسی نسبت به راهبردهای یاددهی-یادگیری در نظام آموزش باز و از راه دور تدوین شده است و در پی این مسأله است.
اما به رغم این دیدگاههای خوشبینانه همواره سئوالی در اینجا مطرح میشود و آن سؤال این است که در صورتی که به آموزش،در پرتو امکانات جدید آموزش از راه دور نگاه دقیق بیافکنیم و بپرسیم:ایا آموزش از راه دور میتواند دانشجویان را به کسب مهارتهایی قادر کند که آنها را برای تبدیل شدن به شهروندانی شایسته و ماهر در حوزههای مختلف که نیازمند آن هستند؟یا آیا یادگیری واقعا به مشارکت رودررو نیاز دارد و اگر چنین است،چرا؟و اینکه در کلاسهای درس،سالنهای سخنرانی،اتاقهای گردهمایی و هرکجا که مهارتها آموخته میشوند دقیقا چه چیزی جریان دارد؟بدینترتیب این پرسش به صورت زیر درمیاید:ایا میتوان این مراحل را در شبکه،اعمال و ترغیب کرد؟ البته،پاسخ به سؤال فوق به پژوهش دیگری نیاز دارد."