خلاصه ماشینی:
"در اینجاست که مخاطب وارد متن میشود و میتواند با راوی همراه شود و صور ذهنی و خیالی و کنشهای عجیب و غریباش را باور کند، پی بگیرد و پیش رود یا با خود بگوید:«نه هرگز چنین روابطی در بستر جهان داستانی مدرس صادقی باور پذیر نیست.
سوال اینجاست که این متن چه ویژهگی دارد که هر مخاطبی با آن ارتباط بر قرار میکند؟چرا مخاطبی که توقع زیادی ندارد با آن همراه میشود و اهالی قبیله منتقدان و داستاننویسان با آن درگیری میشدند؟آیا این درگیریهابه نفع رمان تمام میشود؟آیا برگ برنده دست کسانی است که با غریزه و شهود خود،همهچیز را میسپارند به دست متن و از هرچه رخ میهد واهمهای ندارند؟آدمهای این رمان چه کسانی هستند که با وجود داشتن پایگاه اجتماعی تعریف شده و ساختارهای منسجم و به سامان چنین سر گشته و هذیانی رفتار میکنند؟این تناقضها از کجا سر چشمه میگیرد؟به این همه و بیشتر باید هنگام خواندن رمان«بیژن و منیژه»فکر کنیم."