خلاصه ماشینی:
"مرحوم نواب صفا در کتاب خاطرات هنری خود با عنوان قصهی شمع میگوید:«خوب به یاد دارم که به علت شایعهپراکنیهای بیپایه و اساس دربارهی آهنگ و شعر«مرا ببوس» که گفته میشد آن را به خاطر اعدام افسران تودهیی ساختهاند،مدتی پخش آن به تعویق افتاد.
و باز به خاطر دارم که از گلنراقی چندین دفعه خواستند که با صدای مطلوبی که دارد،برنامههای دیگری را در رادیو اجرا کند ولی این مرد باذوق به هیچ وجه نپذیرفت و با خواندن همین یک اثر نام خود را در موسیقی معاصر جاوید ساخت.
» در اینجا تجدید مطلع کرده و با شعر ژاله اصفهانی(0031 اصفهان-6831 لندن)این نوشته را به پایان میبرم: زندگی صحنهی یکتای هنرمندی ماست هرکسی نغمهی خود خواند و از صحنه رود صحنه پیوسته بهجاست خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد!
بر اساس یک بیت شعر:؛ احساس سوختن به تماشا نمیشود آتش بگیر تا که ببینی چه میکشم چندبیتی در این باب سروده بودم که با پوزش تقدیم حضورشان نمودم؛هرچند که رشتهی تدریس و تحصیلیام ادبیات معمول نبوده است."