متن دو زبانه ی قانون مدنی ایران مقاله

"مبحث دوم‌ در خسارات حاصله از عدم اجرای تعهدات ماده‌ی 226-در مورد عدم ایفاء تعهدات از طرف‌ یکی از متعاملین طرف دیگر نمی‌تواند ادعای خسارات‌ نماید،مگر این که برای ایفاء تعهد مدت معینی مقرر شده و مدت مزبور منقضی شده باشد و اگر برای ایفاء تعهد مدتی مقرر نبوده طرف وقتی می‌تواند ادعای‌ خسارت نماید که اختیار موقع انجام با او بوده و ثابت‌ نماید که انجام تعهد را مطالبه کرده است. ماده‌ی 227-متخلف از انجام تعهد وقتی محکوم‌ به تأدیه‌ی خسارت می‌شود که نتواند ثابت نماید که عدم‌ انجام به واسطه‌ی علت خارجی بوده است که نمی‌توان‌ مربوط به او نمود. ماده‌ی 230-اگر در ضمن معامله شرط شده باشد که‌ در صورت تخلف،متخلف مبلغی را به عنوان خسارت تأدیه‌ نماید،حاکم نمی‌تواند او را به بیش‌تر یا کم‌تر از آن چه که‌ ملزم شده است محکوم کند. فصل چهارم‌ در بیان شرایطی که در ضمن عقد می‌شود ماده‌ی 232-شروط مفصله‌ی ذیل باطل است ولی‌ مفسد عقد نیست: 1-شرطی که انجام آن غیر مقدور باشد."