نیم نگاه: گالری گردی خبر و گزارش

"هرچند آثار انتخابی فریدون آو،جز عدد 13 ارتباطی با بهار نداشتند،اما بجز تفاوت آثار و تنوع هنرمندان می‌توان به آن خرق عادتی را اضافه‌ کرد که در نوع خو جذاب است؛یعنی بازگشایی یک گالری در یک روز مهم تعطیل مانند سیزده به در!اگر به پای ذوق‌زدگی‌مان‌ نگذارید،باید گفت:استقبال از این نمایشگاه را در چنین روزی می‌توان به فال نیک گرفت،و به مصداق عبارت‌'سالی که نکوست، از بهارش پیداست‌‘،به حمایت قشرهای مختلف‌'گالری گرد‘،از فعالیت مداوم و مستمر گالری‌های پایتخت،امیدوار بود. هرچند در کارت نمایشگاه،بینندگان به بازدید از نمایشگاه‌ نقاشی کارن رشاد دعوت شده بودند،اما در ویترین گالری رو به کوچه چهارم خیابان وزرا می‌شد عروسک‌هایی را از این هنرمند دید؛ عروسک‌هایی که به دلیل فانتزی بودن‌شان ذهن بیننده را پیش از ورود به گالری تحت تأثیر قرار می‌دادند. این نمادگرایی و ارجاع به مفهومی انسانی هرچند با نقاشی‌های کمیلی تعارض دارد،اما عدم حضور انسان در آثار او همانند آثار انسانگری آقامیری تأکید بر انسان و انسانیت است؛انگار در آثار هر دو نقاش تأکیدشان بر حضور یا عدم حضور انسان،تأکید بر مسأله‌ای به نام بحران انسانیت است؛گیریم با لحن زنانه و لطیف،که در یک اثر به نقاشی با رنگ‌های سرد منتهی شده است و در دیگری به نقاشی با رنگ‌های گرم و پر حرارت. از این نظر،تنها پوستری را که به گفتهء این هنرمند نزدیک‌تر است،باید همین‌ اثر دانست،در حالی که اگر او قائل به چنین نظری نبود،می‌شد به رویکرد هنرمند،یعنی تلفیق نقاشی و گرافیک،نظر داشت‌ که در این صورت،پوستر چهرهء کیارستمی را باید از دور نمایشگاه خارج کرد؛چون،در عین حال که مهم‌ترین پوستر از نظر توجه به شخصیت است،اما با فضای کلی نمایشگاه تفاوت اساسی دارد."