چکیده:
آموزش،اثربخشترین سازوکار جامعه برای مقابله با بزرگترین چالش این قرن؛یعنی توسعه پایدار ست.توسعه پایدار به انسانهای کلنگر،دارای تفکر سیستمی،دارای بینش میان و فرارشتهای،آگاه،خلاق و مشارکتجو نیاز دارد.تولید منابع انسانی واجد شرایط فوق،نیازمند گسترش آموزش توسعهای در راستای توسعه پایدار بوده که این امر خود از بزرگترین چالشهای توسعه پایدار میباشد که برای تداوم حیات خود نیازمند آن است. در این مقاله ویژگیهای آموزش توسعهای و ارتباط آن با توسعه پایدار بررسی شده است.بر این اساس آموزش حرفهها و مهارتها،آموزش نهادینه شدن تغییر و نوآوری،آموزش تقویت مهارت ادراکی،آموزش مهارت تصمیمگیری،آموزش روحیه پژوهشی و آموزش خودنظارتی از مؤلفههای آموزش توسعهای محسوب میشود.ازاینرو سرمایهگذاری در آموزش توسعهای و تولید انسانهایی با شاخصههای علمیگرا،مهارتگرا،تغییرپذیر،سیستمی،پژوهشگر و...قادر خواهد بود فرایند توسعه را در تمامی ابعاد جامعه گسترش داده و افراد جامعه را به عنوان اصلیترین عوامل توسعه به بهترین شکل توسعهای؛آموزش داده و به ارتقای کمی و کیفی جامعه کمک کنند.
خلاصه ماشینی:
"ترقی و پیشرفتهای علمی و تکنولوژی در دنیای امروز و سرعت تغییرات و دگرگونی در اسلوب و روشهای علمی و تکنولوژی بسیار سریع و حیرتانگیز است و غفلت و عدم توجه کافی به آموزشهای لازم و مناسب و غفلت از هماهنگی و تطابق سطح کیفی و کمی و نیروی انسانی با سطح رشد علمی و فنی هر جامعهای،نهایتا تنگناها و مشکلات عدیدهای را فرا راه رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه ایجاد خواهد نمود(سریع القلم،5731:مقدمه).
ادوارد دنیسون در مطالعات خود نشان داده است که حدود 12 درصد از رشد اقتصادی،در ایالات متحده آمریکا بین سالهای 75-9291 میلادی، ناشی از پیشرفتهایی بوده است که از طریق بهبود کیفیت نیروی کار و ارتقای سطح تکنولوژی حاصل شده که هردوی این عوامل متأثر از آموزش و پرورش است.
نقش آموزش توسعهای در توسعه پایدار از آنجا که یکی از شاخصهای توسعه پایدار،درونی کردن مفهوم توسعه درون و بین نسلهای جامعه است،ازاینرو سرمایهگذاری در آموزش توسعهای و تولید انسانهای با شاخصههای علمیگرا،مهارتگرا،تغییرپذیر،پژوهشگر،خودنظارت و به بیان دیگر دارای انعطاف ذهنی و تحرک اندیشه،قادر خواهد بود فرایند توسعه را در تمامی ابعاد جامعه،گسترش داده و افراد جامعه را به عنوان اصلیترین عوامل توسعه به بهترین شکل توسعهای آموزش داده و به ارتقای کمی و کیفی جامعه کمک کنند.
بر این اساس به نظر میرسد آموزش در کشورهای در حال توسعه در صورتی که ویژگیهای زیر را داشته باشد، به توسعه پایدار کمک خواهد کرد: -مهارتهای شغلی و زندگی را آموزش دهد؛ -خلاقیت و نوآوری را پرورش دهد؛ -مهارتهای ادراکی را تقویت کند؛ -توانایی مهارتهای تصمیمگیری را افزایش دهد؛ -به پرورش و تقویت روحیه پژوهشی منجر شود؛ -توانایی ارزیابی و نظارت بر خود را افزایش دهد."