چکیده:
در عصر ما،مسألهء اوقات فراغت و شیوههای گذران آن،ابعادی مختلفی به خود گرفته است.به علت توسعهء فنآوری و استفاده از دستگاههای خودکار،وقت افراد کمتر گرفته شده و این پرسش مطرح میشود که ساعات بیکاری را چگونه باید سپری کرد؟همچنان که افراد یک جامعه یکسان نیستند.راهکارهای متفاوتی را در اوقات فراغت خود به کار میگیرند. در این مقاله ضمن تاکید بر مهم بودن این ایام در زندگی هر انسان،سعی در معرفی برخی از این راهکارها،از دو سرچشمهء اصیل قرآن و حدیث،شده است.
خلاصه ماشینی:
"میشود و 0291 ساعت باقیمانده یعنی حدود 08 شبانهروز(2%)همهء وقت انسان در یک سال را اوقات فراغت تشکیل میدهد که این رقم در کشور ایران به بیش از سه ماه میرسد!(عصاره،13) «دوروتی راجرز»بین برنامهریزی اوقات فراغت کودکان و زندگی بزرگسالان رابطهای را معتقد است،او هرچند عقیده دارد که قسمتی از این اوقات را باید در اختیار اشخاص قرار داد تا به دلخواه و برحسب ذوق و ابتکار خود از آن استفاده کنند ولی میگوید: «طبق سنت،دنیای اوقات فراغت کودک،دنیای خودش بود که در آن هر چه را دوست دارد باید انجام دهد»(راجرز،012)با این وصف،تعیین برنامه برای اوقات فراغت به کنترل نسبی مدرسه بر اوقات فراغت منتهی میشود و ممکن است در نهایت به کنترل کامل برسد.
خداوند متعال این برنامه را در دستور کار پیامبر خویش نیز قرار داده است: «ان مع العسر یسرا،فاذا فرغت فانصب،و الی ربک فارغب» (الشرح،6-8)براساس دین مبین اسلام بعد از هر کاری دشوار باید فراغتی در برنامهء انسان لحاظ شود که در این فراغت فرصتی برای عبادت بیشتر و با اشتیاق به درگاه الاهی است که با گذران این مسیر آدمی راه کمال را طی کرده و خود را از صدمات اجتماعی مصون داشته است:ذکر و یاد خدا در هر حال سبب آرامش انسان شده «الا بذکر الله تطمئن القلوب» (الرعد،82)و فاصله گرتفن از یاد او زندگی دشوار را برای آدمی به وجود میآورد «و من اعرض عن ذکری فان له معیشة ضنکا» (طه،421) در میان عبادتهای گوناگون چیزی که انسان بدان نیاز دارد،خواندن قرآن با تدبر و تامل است که امروز آن طور که باید به آن توجه نمیشود."