کتاب: سه پرده در بوف کور معرفی و نقد

"راوی روایت می‌کند که چه‌گونه باعشق اثیری خود،که لباس‌ سیاهی که با تاروپود خیلی نازک و سبک گویا با ابریشم بافته بر تن دارد،یکی‌ می‌شود و بعد درمی‌یابد که نه با او و«روح و روان زندگی جاری»در او که با«تن و سایهء»او یکی شده است. اوعاشق زنش است،اما ته ذهنش زن را رجاله‌ای چون دیگران می‌بیند و عشق او را«با کثافت و مرگ»توأمان می‌داند و این درد«خانه‌نشین»ش می‌کند و«روزبه‌روز تراشیده»می‌شود «فقط برای مردمان معمولی،برای رجاله‌ها»،که زندگی معینی دارند معنادار است. در پردهء آخر،راوی چشم در اتاق سابق خود باز می‌کند و پیرمرد خنزرپنزری پردهء اول می‌آید و کوزهء راغه را برمی‌دارد و«خندان پشت مه ناپدید می‌شود»و می‌رود تا شاید کوزه را به هنرمند دیگری که چون راوی همه را جز خود رجاله می‌پندارد بدهد و به او کمک کند تا مانند راوی و پیرمرد خنزپنزر در پردهء دوم،که هنرمند کوزه‌گری بود که دستفروشی می‌کرد،پا به دنیای رجاله‌ها بگذارد و همرنگ جماعت شود."