چکیده:
وجود سازمانی تبلیغی-تبشیری به نام«سازمان دعوت»،یکی از عوامل پیش رفت و توسعه اسماعیلیه بود که در نهایت به تأسیس یکی از امپراتوریهای بزرگ اسلامی با نام فاطمیان در قرن چهارم،در مغرب و مصر انجامید.از عوامل کار آمد این سازمان،داشتن ارکان و ساختار پیچیده و منحصر به فرد بود.از ارکان اصلی سازمان دعوت میتوان به داعی، داعی الدعات و مستجیب یا مدعو اشاره نمود.در این مقاله صفات و ویژگی ها،وظایف،مفهوم،القاب و عناوین،جایگاه و رتبه داعی الدعات سازمان دعوت مطالعه و بررسی میشود.
خلاصه ماشینی:
"عنوان داعی الدعات که در منابع غیر اسماعیلی مکرر به کار رفته است،در متون اسماعیلی
منصب داعی الدعات از ویژگی های مخصوص فاطمیان بود.
در زمان استتار امام و یا زمانی که داعی الدعات در جزایر مشغول دعوت بود،رتبه او
2ابن طویر جمله معروفی درباره داعی الدعات دارد:«ان
4از جمله ابن طویر،چنین بر میآید که منصب داعی الدعات در رتبه و اعتبار،بعد از
القضات و زمانی بعد از وزیر قرار داشته و جمله ابن طویر،به تاریخ خاصی از منصب داعی
به طور مشخص رئیس اجرایی سازمان دعوت را داعی الدعات میگفتند.
جلسات منظم برای قرائت مجالس در دار الحکمه،یکی از وظایف اصلی داعی الدعات بود.
این مجالس عمدتا درباره عقاید اسماعیلیه بود و جون به طور ویژه
غیر نقدی و انواع دیون نیز از جمله وظایف داعی الدعات بود.
رئیس دعوه را داعی الدعات میگفتند که از القاب رسمی او بود ولی علاوه بر
اصطلاح داعی الدعات از انحصارات دولت فاطمیان بود.
هیچ منبعی از قاضی نعمان به عنوان داعی الدعات ذکری به میان نیاورده،بلکه از او به
فوق تخصصی داعیان،صرفا برای این است که بتوانند عقاید اسماعیلیه را به مردم برسانند
گناهکار است و طاعت او در برابر خدا و رسول نیز پذیرفته نیست؛زیرا خداوند همه این
زیرا خداوند امامان را ابواب رحمت و اسباب مغفرت خویش قرار داده است.
بردارد،سبب کارش آن است که در آنچه خداوند به آنان ارزانی داشته بر ایشان حسد
جعفر بن محمد صادق علیه السلام میفرماید:«خمس از آن ما اهل بیت است و مردم در هیچ چیز"