خلاصه ماشینی:
"از سال 1531 در فرهنگستان زبان به فعالیت پرداخت و پژوهشکدهی زبانهای ایران میانه و باستان را شکل داد و طی هفت سال فعالیت در این فرهنگستان با همکاری پژوهشگران،که برخی از ایشان زبان پهلوی را از او آموخته بودند،متونی را برای چاپ و انتشار آماده ساخت،دکتر بهار از سال 2531 به صورت عضو هیات علمی مدعو در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و چندی نیز در گروه تاریخ ادیان دانشکدهی الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران درس داد.
زندهیاد دکتر بهار دانشپژوهی توانا و ژرفاندیش در؛عرصهی پررمز و راز زبانها، فرهنگ،اساطیر و تمدنهای کهن»2بود و آثار ارزشمندی که از ایشان به یادگار ماندهاند،جایجای سرشار از نکات بدیع،تحلیلهای استوار و نوآوریهای ستودنی است.
فرهنگ باستانی ایران را بهمثابه شطی عظیم میپنداشت که در گذر زمان جریان یافته و از جویبارهای گوناگون مایه گرفته است و میکوشید در این فرهنگ ترکیبی عوامل اصلی را از عارضی بازشناسد و لایهی اساطیری زنده یاد دکتر بهار دانشپژوهی توانا و ژرفاندیش در«عرصهس پررمز و راز زبانها،فرهنگ،اساطیر و تمدنهای کهن»بود و آثار ارزشمندی که از ایشان به یادگار ماندهاند."