خلاصه ماشینی:
زندگی ابن خلدون ولی الدین ابو زید عبد الرحمن بن محمد معروف به ابن خلدون1 بسال 732 هجری (1332 م)در یکی از خانوادههای اندلسی(اسپانیائی)که از حضر موت یمن به تونس کوچیده بود،در شهر تونس زاده شد(ر.
عشق و علاقه به علم،محمد پدر ابن خلدون را از امر سپاهیگری واداری دور ساخت و درد و علم فقه و لغت معتمد و موثق گردانید او تا سن نوجوانی تعلیم فرزند را بعهده گرفت و از آن پس ابن خلدون علوم قرآن و کتب بسیاری مثل"التسهیل"ابن مالک و مختصر ابن الخطیب در رفقه را نزد ابو عبد الله محمد بن نزال انصاری فرا گرفت.
و ملازم مجلس شمس الدین ابی عبد الله محمد بن جابر پیشوای محدثان تونس شد.
از ابی عبد الله محمد بن ابراهیم آبلی علوم عقلی و منطق و دیگر فنون حکمت را آموخت.
در بیست سالگی دبیر سلطان تونس گردید ولی در جنگی که همراه سلطان بود از تونس گریخت و در شهر فاس به کسب علم کوشید و ضمنا سمت دبیری سلطان دودمان مرینی را پذیرفت،اما پس از اندکی بسبب شرکت در توطئهای بر ضد سلطان به زندان افتاد و دو سال بعد پس از مرگ سلطان آزاد شد و به اندلس رفت و از ملتزمان سلطان آن دیار گردید پس از سه سال به بجایه شتافت و حاجب بارگاه حکمران آن سرزمین شد سپس به اندلس رفت ولی سلطان اندلس او را نفی بلد کرد و ابن خلدون پس از زمانی سرگردانی در قلعه این سلامه که در خطه قبیله منداس قرار داشت،سکوت گرفت.