تفاوت سینمای داستانی با مستند نمایشی از نگاه ابراهیم مختاری: رویدادی مستقل از فیلمساز مقاله

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) 7-چه می‌توان کرد؟پیشنهاد می‌کنیم‌ به دنبال راه‌حل‌هایی باشیم تا این سینما را با عوام آشتی دهیم؛مسئولین باید حرکت‌ کنند،آن را جدی بگیرند و امکان نمایشش‌ را در سینماها فراهم کنند-مثل یک جور آگهی تجاری-در آغاز عجیب و غریب به‌ نظر می‌رسد،اما به تدریج عادی می‌شود و تماشاگران آن را درمی‌یابند،عزیز می‌دارند و برای بسیاری از پرسش‌های پنهان و آشکار ذهنشان پاسخ درخور و مناسب می‌یابند. 8-و بالاخره سینمای مستند ایران را باید از پستوی محفل‌ها،جشنواره‌ها و بحث‌های‌ درون‌گروهی و روشنفکری خارج کنیم و به‌ دست مردم عادی کوچه و بازار بسپاریم. در سینمای مستند فیلمساز به یک امر واقع استناد می‌کند و با پرداخت به رویداد بحث درباره‌ی ماهیت را آغاز و تفاوت چیستی را آشکار می‌سازد؛در حقیقت در سینمای مستند سینماگر با رویدادی‌ مواجه می‌شود که هستی دارد،اما در سینمای داستانی رویداد از هیچ‌ گونه موجودیتی برخوردار نیست و کل واقعه در مقابل دوربین شکل‌ می‌گیرد."