نقش فیلمنامه در سینمای مستند از نگاه دو فیلمنامه نویس: بپرس و بنویس! مقاله

"شادمهر راستین در سینمای مستند ساختار یک پدیده‌ی نامریی است که به روایت‌ شکل نهایی می‌دهد؛در این راستا در درجه‌ی اول باید علاقه‌مندی‌ به موضوع مدنظر قرار گیرد که در حقیقت این نگاه حکم شروع کار را دارد،پس از آن پرسش اساسی ملاک قرار گیرد و به چیستی و چرایی پرداخته شود که همین مقولات در نهایت به هدف تبدیل‌ می‌گردند و سپس با مشخص شدن هدف شکل روایی را انتخاب‌ کرد که قرار است واقعیت به تصویر کشیده شود یا بازسازی واقعیت‌ صورت خواهد گرفت. در ایران‌ و به‌خصوص در نسل جدید فیلمساز سینمای مستند، کارگردانان از آن‌جا که با توده‌یی از مفاهیم مواجه‌ هستند ترجیح‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) می‌دهند ایده‌های ذهنی خود را بدون آن‌که بر کاغذ بیاورند بیان‌ کنند،درحالی‌که در سینمای مستند فیلمنامه حکم نقشه و راهنما را دارد-این امر در سینمای داستانی نمود بیش‌تری داشته و همه‌ چیز از پیش تعیین شده است-و در طی این مسیر با اتکا به همین‌ نقشه و راهنما که همان فیلمنامه است هرکس با نقشه‌ی خود پیش می‌رود؛بنابراین فیلم مستند از جذابیت‌ها و آزادی‌های عمل‌ بیش‌تری برخوردار است."