ظهور و سقوط فیلمفارسی مقاله

"اما سینمای ایران در آغاز حیات مجددش در سال‌های‌ پایانی دهه‌ی 02 وسیله‌یی برای جذب مخاطب-به‌ عنوان یک مشاهده‌گر کنجکاو-می‌شود؛پوشیدن، خوردن،رقصیدن و آداب معاشرت و اجتماعی شدن‌ را از سینما می‌آموزد. تا اواسط دهه‌ی 04،سینمای‌ ایران که وامدار سینمای ایتالیا،مصر و هند است، ابزاری برای فرهنگ‌سازی در طبقات مختلف‌ اجتماع به ویژه طبقه‌ی متوسط شده و رشد چشمگیر شهرنشینی سبب ساز تولید بیش‌تر فیلم و جذب‌ روز افزون مخاطب می‌شود. اما سینمای دو دهه‌ی پیش از انقلاب که از طریق فیلمفارسی به حیات و رونق خود ادامه‌ می‌داد با سینمایی که امروز مبتذل خوانده می‌شود و به نوعی خلف آن سینماست،تفاوت‌هایی دارد. اگر فیلمفارسی پیش از انقلاب دست کم با واقعیت‌ و عرف اجتماع همساز بود،اگر پاورقی نویسان دست‌ کم درد روز اجتماع را فریاد می‌زدند،اکنون سینمای‌ مبتذل بی‌هیچ ارزشی ساخته می‌شود-که حتی‌ پدران و مادران ما که سال‌ها پیش مخاطب اسلاف‌ این سینما بودند،حاضر به تماشای آن نیستند-و هدفش تحمیق تماشاگران و پایین آوردن سطح‌ سلیقه و درخواست مخاطب است."