خلاصه ماشینی:
"به‌هرحال فضای آزاد سینمای همدان درواقع انباری خانه پدری من بود که بعدها مرحوم خانم دکتر میرهادی-پزشک علاقه‌مند به کار تئاتر و بازیگری-با حمایت از حرکت علاقه‌مندان به فیلم‌سازی فیلم کوتاه سینمای آزاد در زیر پله مطب خود فعالیت آنان را حتی با کمک مالی پشتیبانی کرد.
آن‌چه احساس کردیم این بود که باید آن لحظات را ثبت کنیم و فضای جنگ،این جسارت و جرأت را به ما می‌داد چگونه در سینمای آزاد همدان فعالیت خود را آغاز کردید؟ بدون این‌که بدانم چه کاری می‌کنم و فقط به علت جذابیت فضای سینما،به عنوان بازیگر نوجوان در فیلم‌های نذر و زیارت،بازی کردم.
در جایگاه یک کارشناس،آیا به نظرتان این جشنواره توانسته است در عرصه سینمای کوتاه ایران، حق مطلب را ادا کند؟ اگر به جشنواره فیلم کوتاه تهران بنگریم؛ملاحظه می‌کنیم که این فیلم‌ها ماحصل زحمات و تجربیات بی‌شمار افراد مختلف است که به این‌جا ارسال می‌شود و به نظر من این جشنواره متولی تولید فیلم کوتاه در کشور نیست و نباید هم باشد.
بنابراین جشنواره نباید فقط به دادن چند جایزه به چند فیلم بسنده کند؛بلکه باید پس از بررسی و ارزیابی وضعیت فیلم کوتاه داخلی و حوزه بین المللی توسط هیأت داوران،مانیفستی را منتشر کند و محاسن و آسیب‌ها را نشان دهد تا مراکزی مثل سینمای جوان و مرکز گسترش و غیره،آن را سرلوحه کار خود قرار دهند.
حتی در مورد فیلم‌های خود سینمای جوان هم همین گونه است و به‌طور کلی این روش درباره فیلم‌های کوتاه و بلند رایج است و برای تمام جشنواره‌ها اجرا می‌شود."
(
, 
, 
)
