چکیده:
از دیدگاه نظری،مسأله فقر به رشد اقتصادی و درجه عدم تعادل در الگوی توزیع درآمد یا ثروت جامعه مرتبط است.سرمایهگذاری به عنوان یکی از عوامل رشد اقتصادی در برنامهریزی درازمدت فقرزدایی دارای اهمیت بالایی است.این پژوهش با هدف بررسی عوامل مؤثر بر فقر روستایی و رشد اقتصادی کشاورزی با تاکید بر سرمایه گذاری کشاورزی انجام شده است.با استفاده از آمار دوره زمانی 82-1350 و از طریق معادلات به ظاهر نامرتبط (Sure) نوع ارتباط سرمایهگذاری کشاورزی با رشد اقتصادی کشاورزی و فقر(نسبی و مطلق)روستایی مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج مطالعه نشان میدهد که هرچند سرمایهگذاری انجام شده در بخش کشاورزی،رشد اقتصادی بخش را به همراه داشته است؛اما میزان و توزیع منافع حاصل از این رشد در سطحی نبوده است که فقر روستایی را تحت تأثیر قرار دهد.به نظر میرسد منافع رشد اقتصادی کشاورزی به سمت اقشار فقیر روستایی نشت نمییابد.از اینرو علاوه بر کنترل نرخ تورم و بهبود توزیع منافع حاصل از رشد اقتصادی بخش کشاورزی، باید تزریق سرمایه به بخش کشاورزی به منظور حمایت از اقشار فقیر به شکل ویژه در سیاستهای توسعه سرمایه گذاری این بخش مورد توجه قرار گیرد.
Investment as one of the important factors that has a positive impact on economic growth is expected to alleviate poverty in the long run. This paper studies the role of agricultural investment on economic growth and rural poverty in the rural areas of Iran. To estimate the model، we use the seemingly unrelated regression equations "SURE" and the time series date for the period 1971-2003 The results show that although agricultural investment has a positive effect on economic growth of this sector، the gains from the growth have not had a positive impact on poverty alleviation. It seems Iran agri-economic growth is not at the level that could affect the rural poverty and the benefit resulted from current growth rate does not trickle-down to the rural poor.
خلاصه ماشینی:
"با استفاده از آمار دوره زمانی 82-1350 و از طریق معادلات به ظاهر نامرتبط (Sure) نوع ارتباط سرمایهگذاری کشاورزی با رشد اقتصادی کشاورزی و فقر(نسبی و مطلق)روستایی مورد بررسی قرار گرفته است.
نتایج مطالعه نشان میدهد که هرچند سرمایهگذاری انجام شده در بخش کشاورزی،رشد اقتصادی بخش را به همراه داشته است؛اما میزان و توزیع منافع حاصل از این رشد در سطحی نبوده است که فقر روستایی را تحت تأثیر قرار دهد.
این درحالی است که نقش سرمایه در رشد اقتصادی بخش کشاورزی و مناطق روستایی در دنیای کنونی،امری آشکار تلقی میشود؛زیرا سرمایهگذاری در این بخش از جنبههای مختلف میتواند باعث تسریع رشد و توسعه اقتصادی بخش شود: -ایجاد اشتغال به عنوان نهاده مکمل نیروی کار در فعالیتهای کشاورزی، -افزایش درآمد کشاورزان و بهبود توزیع درآمد آنان، -افزایش تولید محصولات کشاورزی، -کمک به رشد بخشهای دیگر اقتصادی از طریق آثار پسین و پیشین.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) که در آن: eg :رشد اقتصادی بخش کشاورزی، k :میزان سرمایهگذاری(موجودی سرمایه)در بخش کشاورزی، l :نیروی کار موجود در بخش کشاورزی، le :نرخ باسوادی کشاورزان(براساس اطلاعات اندازهگیری شده نرخ بیسوادی کشاورزان)، p :فقر روستایی(مطلق و نسبی)، id :شاخص توزیع درآمد روستایی، D1 :متغیر مجازی(برنامههای اول،دوم و سوم توسعه اقتصادی و اجتماعی بعد از انقلاب)، D2 :متغیر مجازی(دوران جنگ).
به نظر میرسد مشاهده تأثیر معنادار رشد اقتصادی بخش کشاورزی بر فقر روستایی بویژه فقر مطلق،مستلزم رشد اقتصادی بسیار بالایی است که باتوجه به اینکه فعالیت بیشتر مناطق روستایی ایران،کشاورزی است،دستیابی به چنین امری نیازمند توسعه همه جانبه این بخش از طریق افزایش سرمایهگذاری،افزایش نیروی کار ماهر و بهبود الگوی توزیع داراییها خواهد بود."