سنت و خلاقیت (یادداشت سردبیر) سرمقاله

(به تصویر صفحه مراجعه شود) سنت و خلاقیت‌ یادداشت سردبیر باتوجه به گستردگی قلمرو هنر ایران،همواره این ضرورت احساس می‌شود تا به‌طور شفاف و جدی به‌ بررسی و تحلیل شاخصه‌ها و اصول اصلی این هنر بپردازیم. با مقایسه و بررسی آثار هنری ایران در دوران مختلف مشاهده می‌شود در بسیاری از موارد،عناصر و الگوهای سنتّی رعایت شده و به عنوان شاخصه‌ی هنر ایرانی ظهور و بروز پیدا کرده است. برای مثال در طور ادوار مختلف تجرید رکن اساسی این هنر بوده است(البته این امر بدان معنا نیست که از واقعیت و جهان عینی‌ به‌طور کامل منتزع گردیده است). از طرفی دیگر علاوه‌بر نگاه تجریدی،ویژگی‌هایی چون ایجاز،مقوله‌ی‌ زیباشناسی و نمادگرایی از مهم‌ترین شاخصه‌های این هنر است که هنرمند با مهارت فنی و شهود قلبی به این‌ اصول دست یافته است. در این عرصه آثار هنر ایرانی نمایانگر این حقیقت است که الگوهای سنتی تنها به قیمت تولد و زایش مدام‌ معنوی،زنده است و از روح سنتی چیزی باقی نمی‌ماند مگراینکه هنرمند از روح خلاقی برخوردار باشد. بدون این‌ خلاقیت،سنت تنها یک تشیع جنازه است. اصالت نو شدن در این است که هنرمند هربار اصل و سرچشمه را دوباره کشف می‌کند. در هنر سنتی شهود باطنی و تأویل معنوی باعث نو شدن مستمر است. این نو شدن با بدعت (Innovation) تفاوت دارد. درحقیقت آشنایی عمیق و همه‌جانبه با اصول سنت می‌تواند خلاقیت و به‌کارگیری ارزش‌های هنر ایرانی‌ را در عصر حاضر به‌وجود آورد و با گسترش آن هویت ملی و مذهبی هنر خویش که درحقیقت مظهر و هویت‌ فرهنگ ایرانی-اسلامی است،تجدید بنا شود.