چکیده:
ورود مفاهیم جدید به مباحث توسعه،امروزه افق جدیدی به روی اندیشمندان این حوزه گشوده است؛به طوری که مفاهیمی چون سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی جایگاه ویژهای در مطالعات توسعه انسانی یافتهاند.در این مقاله،در راستای تبیین نظریه سرمایه فرهنگی،نخست به زمینه و زمانه ظهور نظرات سرمایه اجتماعی و فرهنگی توسط پوتنام و بوردیو اشاره شده،پس از تعریف انواع سرمایهها و چگونگی تعامل آنها،دیدگاه بوردیو تشریح گردیده،برخی دیدگاههای تکمیلی آورده شده و در پایان قبل از نتیجهگیری،از نسبت سرمایه فرهنگی با تعلیم و تربیت سخن گفته شده است.
خلاصه ماشینی:
"سرمایه اجتماعی و فرهنگی توسط پوتنام و بوردیو اشاره شده،پس از تعریف انواع سرمایهها و چگونگی
نتیجهگیری،از نسبت سرمایه فرهنگی با تعلیم و تربیت سخن گفته شده است.
تقاضا هستند)کشیده میشود و سرمایه فرهنگی به عنوان یک رابطه اجتماعی درون
تمرکز اصلی تئوری سرمایه فرهنگی این است که فرهنگ از طریق سیستم آموزشی که بازتاب
بحث از سرمایه فرهنگی که منجر به بازتولید فرهنگ طبقه مسلط میشود،اشاره به این امر
(81) Guold اظهار میکنند که از نظر آنها سرمایه فرهنگی جزئی از سرمایه اجتماعی است.
سرمایه فرهنگی ممکن است ملموس باشد،یعنی به شکل بناها،محلها،مکانها،مناطق،
درعینحال باید اشاره کرد که سرمایه فرهنگی ممکن است ناملموس
این صورت از سرمایه فرهنگی به شکل آثار هنری از قبیل موسیقی و ادبیات نیز
این بررسیها نشان میدهند که میان ارزش فرهنگی و اقتصادی اقلام سرمایه فرهنگی،
میگوید وجود این سرمایه،باعث می شود که تبدیل سرمایه فرهنگی به سرمایه اقتصادی(به
فرهنگی را میتوان هم بهطور مادی به تملک درآورد(که مستلزم سرمایه اقتصادی است)و
البته شکل اخیر سرمایه فرهنگی است که میتواند سرمایههای
اینکه سرمایه فرهنگی(که سلیقه تنها یکی از شاخصهای آن است)به وسیله محل اجتماعی
سرمایهگذاری فرهنگی مصروفه به وسیله خانواده بستگی دارد و این دستاورد مهمی است که ملهم از بسط نظریه سرمایه فرهنگی به دست میآید و میتواند برای مسئولان و برنامهریزان
این نکته حیاتی است که بازده آموزشی به عمل آموزشی برخاسته از سرمایه اجتماعی مصروفه
سرمایهها منوط به تبدیل شدن آنها به سرمایه فرهنگی است،یعنی کسی که به واسطه سرمایه فرهنگی منزلت دارد،میتواند روایت و برداشت خود را از دنیای اجتماعی بر دیگران تحمیل"