از نگاه برادر - مجله آزما خبر و گزارش

"و غلامحسین یکی از فعالین پرشور این میدان به‌ شمار می‌آمد،اما سیاست نیز قادر نبود فعالیت ادبی او را متوقف کند و در ادامهء فعالیت ادبی خود مسئولیت سه‌ روزنامهء محلی«فریاد»،«صعود»و«جوانان آذربایجان» را که قبل از سال سی و دو انتشار می‌یافتند،پذیرفت و در راه انتشار آن‌ها تلاش بسیار کرد. هرچند کودتای بیست‌ و هشتم مردادماه سال سی و دو که ترور(آریانس‌ آرزومانیان)صاحب امتیاز روزنامهء«صعود» و توقیف هر سه نشریه را درپی داشت اولین تجربهء کار مطبوعاتی او را به تعطیلی کشاند اما کار با توقف انتشار روزنامه‌ها پایان نیافت و پلیس در سحرگاه یک روز تابستان به‌ خانهء وی هجوم برد و غلامحسین و برادرش را دستگیر و به زندان شهربانی منتقل کرد. غلامحسین در سال سی و چهار به دانشکدهء پزشکی‌ دانشگاه تبریز راه یافت،او در طول دوران تحصیل در این دانشگاه بارها و بارها به اتهام رهبری حرکات سیاسی‌ دانشجویان تحت تعقیب و بازجویی و آزار مأمورین‌ سازمان امنیت قرار گرفت،اما هیچ یک از این تنگناها قادر به مهار ساعدی نبود. (به تصویر صفحه مراجعه شود) شاید در این مورد هم کلام شاملو بیانگر آن حقیقتی‌ باشد که در قبال ساعدی با آن رودررو هستیم: نیما شعری دارد که چند سطر آن این است: چون بهاری که بخندید و شکفتـ بی نشان از خود در ناحیهء دور از راه به عقیدهء من ساعدی تصویر آدمهائیست که در این‌ مرز و بوم بودند و هستند و نفرین شدند،استعدادهایی‌ که با پاره‌ای از آن‌ها حتی نامدارترین چهره‌های غرب‌ قابل مقایسه نیست و معلوم نیست سرنوشت آن‌ها را چه کسی تعیین می‌کند."