خلاصه ماشینی:
"اگر در حقوق مدنی انسان بمحض تولد واجد اهلیت میشود لزومی ندارد که در حقوق جزائی هم از حین تولد منشاء آثار باشد حقوق مدنی مربوط بمسائلی است که نفع و ضرر آن همواره متعلق باقدام و عمل دیگران است باینمعنی که اگر شخص ثانی و ثالثی نباشد نفع و ضرری بشخص یا طفل واجد اهلیت نمیرسد و حال آنکه در حقوق کیفری هر شخص بدون ملاحظه غیر با اعمالی که مینمایند بایجاد ضرر درباره خود مؤثر است و آثار اعمال است که دامنگیر مرتکب میشود و لو آنکه طفل بوده و کاملا دارای اهلیت مدنی نباشد چنانکه معلوم است طفل در حقوق مدنی از زمان ولادت دارای اهلیت تمتع شده و برای آنکه قابلیت استیفاء نیز پیدا کند محتاج بمرور زمان و گذشتن سالهائی از عمر است که در لسان قانونبان رشد و کبر(عاقل و بالغ)میگویند(رشد و کبر در قوانین مختلفه کشورهای متمدن جهان از نظر حقوق مدنی مختلف است و با رجوع بقوانین کشورهائی از اروپا و آسیا و امریکا و مقایسه آنها حد اقل سن رشد 81 سال و حد اکثر آن 52 سال تشخیص گردیه است)در واقع مسئولیت حقوقی و مدنی از زمان کبر یعنی موقعی که اهلیت استیفاء حاصل است برای اشخاص ایحاد میشود و در ازمنهء که اهلیت تمتع دارند قادر بر انجام معاملات و قراردادها و یا قبول تعهدات و الزامات نخواهند بود بلکه این قبیل مسئولیتها بر عهد( ولی قیم و یا وصی آن خواهد بود اما در حقوق کیفری وضعیت بدین صورت نیست و مسئولیتها شدید و ضعیف تقسیم گردیده و به نسبت افزایش سن از تاریخی که شخص مطابق قانون مسئول شناخته میشود تغییر پذیر خواهند بود."