از سرزمین آئینه و سنگ ادب و هنر

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) فرخ تمیمی از سرزمین‌ آئینه و سنگ او هرچه بود،با عطش خویش گام مرا تا انتهای خاطره‌ی سنگ: -جمع بزرگ هسته و گردش- می‌برد. ** و من تا خویش را در آینه سنگ با فرصتی به پهنه‌ی یک فصل،بنگرم او: -سیال آن عطش در زیر پوستم مد مدید شد. ** همواره گام من با شیب تند شب،زاویه‌ای قائم می‌سازد و ذهن را در جست‌وجوی هستی تا انتهای خاطره‌ی سنگ،می‌برد."