چکیده:
نگارنده آیه «و لقد وصلنا لهم القول» (قصص (28) / 51) را از آیاتی میداند که بر امامت اهل بیت : دلالت دارند. وی ابتدا مفردات آیه شریفه را تبیین میکند و سپس اقوال مفسران را نقل میکند و پس از آن اشاره میکند که قرآن به تنهایی برای تذکر دادن کافی نیست و به مبین معصوم نیاز دارد. پس از آن، پنج روایت نقل میکند به این مضمون که مراد از پیوستگی قول در آیه، تداوم امامت است.
خلاصه ماشینی:
"(طبرسی، مجمع البیان، ج 7، ص 337) 3ـ5) در تفسیر جامع آمده است که: در کافی ذیل آیه یاد شده از عبداللهبن جندب روایت کرد که گفت: معنای آیه را از حضرت موسیبن جعفر 8 پرسیدم فرمودند : مراد آن است که برای هدایت مردم امامی را بعد از امام دیگر تعیین کردیم.
(قرشی، احسن الحدیث، ج 8، ص 63) 3ـ7ـ در تفسیر المیزان آمده است: معنای آیه فوق این است که ما قرآن را که اجزائی وصل به هم دارد بر آنان نازل کردیم؛ قرآنی که آیهای بعد از آیه و سورهای دنبال سوره و وعده و وعید و معارف و احکام و قصص و عبرتها و حکمتها و مواعظی پیوسته به هم دارد چنین قرآنی بر آنان نازل کردیم، باشد که متذکر شوند.
(مفاتیح الجنان، زیارت آل یس) 4ـ5) آیت الله العظمی لطف الله صافی گلپایگانی در کتاب «توضیحاتی پیرامون کتاب عقیده مهدویت در شیعه اثناعشری» ]نوشته دکتر عبدالعزیز ساشادینا [مینویسد : «اصل اینکه زمین بدون حجت و امام باقی نخواهد ماند، اصلی است که علاوه بر آیاتی مثل (ولکل قوم هاد) و آیه (و لقد وصلنا لهم القول) و آیه (یوم ندعو کل أناس بإمامهم) ـ با عنایت به تفسیر آنها ـ احادیث و اخبار متواتر و قطعی نیز بر آن دلالت دارد؛ ازجمله همان خبر معروف کمیلبن زیاد است، از امیرالمؤمنین 7 ـ که در نهجالبلاغه و کتابهای معتبر اهل سنت مثل «تذکرة الحفاظ» و کتابهای شیعه از زیدیه و امامیه همه اتفاق بر آن دارند ـ که زمین از «قائم لله بحجة» خالی نمیماند: یا ظاهر و آشکار، و یا غایب و مستور."