چکیده:
کشورهای منطقه آسیا در طول پنجاه سال گذشته سطوح و روندهای باروری متفاوتی تجربه کرد ه اند. با وجود تنوع در سطح باروری، کاهش باروری قابل توجهی در منطقه طی سه دهه گذشته صورت گرفته است. هدف این مقاله مطالعه سطوح و روندهای باروری 24 کشور آسیای شرقی، جنوب شرقی و آسیای جنوب مرکزی در طول سال های 2010-1970، مطالعه هم گرایی باروری با سطوح و روندهای جهانی باروری، زمان بندی و شدت کاهش باروری و تغییرات سرمایه انسانی زنان و نقش آن در هم گرایی باروری با کنترل اثر استفاده از وسایل مدرن پیش گیری از حاملگی است. نتایج نشان می دهد که بیش از 70 درصد کشورها در نیمه نخست دهه 1970 در شرایط باروری طبیعی بوده اند. در طول زمان، به تدریج از اختلاف سطح باروری کشورها با باروری جهانی کاسته شد. این مطالعه هم چنین نشان داد که در سال های 1970 و 2007 تفاوت های آشکاری در شاخص سرمایه انسانی زنان وجود داشته است. بر اساس نتایج تحلیل همبستگی، شدت همبستگی شاخص سرمایه انسانی زنان و باروری در سال 2007 بیشتر از سال 1970 است. با وجود این، در سال 2007 نوعی هم گرایی در باروری کشورهای آسیایی به وجود آمده است. یافته ها نتایج تحقیقات پیشین مبنی بر هم گرایی باروری در بسترهای مختلف اقتصادی - اجتماعی و فرهنگی را تایید می کند.
خلاصه ماشینی:
(رجوع شود به تصویر صفحه) بر اساس آن چه گفته شد میتوان گفت هم گرایی کشورهای مورد مطالعه با سطوح و روندهای جهانی باروری ناشی از بهبود در وضعیت سرمایه ی انسانی زنان و اشاعه ی استفاده از روش های پیش گیری از حاملگی و تنظیم خانواده است .
شکل (٤) هم گرایی باروری در سطوح سه گانه ی سرمایه ی انسانی زنان در کشورهای آسیایی، ٢٠١٠- ١٩٧٠ (رجوع شود به تصویر صفحه) اکنون سؤال این است که تا چه اندازه رابطه ی به وجودآمده تحت تأثیر گسترش خدمات تنظیم خانواده و استفاده از وسایل پیش گیری از حاملگی بوده است ؟ با کنترل اثر استفاده از وسایل پیش گیری از حاملگی چه تغییراتی در رابطه ی بین این دو متغیر به وجود میآید؟ بررسی ها (جونز، ٢٠٠٦: ٢٥٦) نشان میدهد که در اندونزی و بنگلادش برنامه های تنظیم خانواده نقشی مهم در کاهش چشم گیر میزان های موالید در سطوح نسبتا پایینی از توسعه ی اقتصادی داشتند.
بنابراین میتوان گفت بهبود معرف های سرمایه ی انسانی زنان ـ دست کم در کشورهای مورد مطالعه ـ یکی از پیش شرط های ضروری برای اشاعه ی روش های پیش گیری از حاملگی و هم گرایی با سطوح و روندهای جهانی باروری است .
بهبود سرمایه ی انسانی زنان ـ دست کم در کشورهای مورد مطالعه ـ یکی از پیش شرط های ضروری برای پذیرش استفاده از وسایل پیش گیری از حاملگی، اشاعه ی روش های پیش گیری و در نهایت ، هم گرایی با سطوح و روندهای جهانی باروری است .