چکیده:
هدف؛هدف پژوهش حاضر بررسی تفاوت نگرش و پای‌بندی ساکن خوابگاه‌های دانشجویی و دانشجویانی که با والدین خود زندگی می‌کردند،نسبت به نماز و ادراک موانع و عوامل بازدارنده فردی و اجتماعی و محیطی آن بوده است.روش؛روش تحقیق مورد استفاده،علی-مقایسه‌ای و پس رویدادی بوده است.بدین منظور 1100 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند و پرسشنامه محقق ساخته 77 سوالی را تکمیل کردند.یافته‌ها؛نتایج نشان داد پسرانی که با والدین خود زندگی می‌کردند در مقایسه با سایر گروه‌ها نگرش منفی‌تری نسبت به نماز داشتند.موانع اجتماعی و فردی کمتری در مورد اقامه نماز گزارش کردند.نتیجه‌گیری؛ دانشگاه به‌عنوان یک نهاد فرهنگی و هنجارآفرین توانسته است در جهت نهادینه کردن هنجارهای اسلامی جامعه گام‌های موفقیت‌آمیزی بر دارد.به‌ویژه در مورد دانشجویان ساکن خوابگاه‌های دانشجویی که از والدین خود دور هستند و ممکن است بیشتر تحت‌تأثیر هنجارهای دانشگاه قرار داشته باشند.
Aim; The present research has been carried to compare dormitory students (DS) and Students who live with their parents (LP) on attitudes and perceived personal، social and environmental limitation of performing prayers. Method; This experiment was a survey study. 1100 students of Shiraz University were randomly selected and they completed a 77-item questionnaire developed by a researcher. Results: The results of the study show that boys who live with their parents has more negative attitudes toward praying in comparison with other groups and they have significantly perceived less personal and social limitation about performing prayer And boys living in dormitory had significantly perceived less environmental limitation about performing prayer. Conclusion: University as a cultural institution has been successful in developing Islamic teaching. The success of the university is more observed among those university students who are living in dormitories.
خلاصه ماشینی:
1-آیا بین دانشجویان ساکن خوابگاه و دانشجویانی که با والدین خود زندگی می‌کنند،تفاوتی از لحاظ نحوه نماز خواندن و شرکت در نماز جماعت،نگرش نسبت به نماز و امام جماعت،علاقه و اشتیاق اجتماعی نسبت به نماز،و نیز آشنایی افراد نسبت به مسائل و احکام نماز،وجود دارد؟ 2-آیا بین دانشجویان ساکن خوابگاه و دانشجویانی که با والدین خود زندگی می‌کنند،تفاوتی از لحاظ ادارک محدودیت‌ها و موانع فردی،اجتماعی و محیطی اقامه نماز وجود دارد؟ روش‌شناسی جامعه آماری پژوهش حاضر که جزء طرح‌های علی مقایسه‌ای و پس رویدادی است،کلیه دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که از این جامعه،نمونه‌ای مشتمل بر 0011 نفر از دانشجویان(844 نفر مذکر و 685 نفر مؤنث و 66 نفر جنسیت خود را گزارش نکرده بودند)که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شده و در محدوده سنی 24-71 سال قرار داشتند،مورد بررسی قرار گرفتند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) نتایج جدول 2 گویای آن بود که: 1-بین دانشجویان گروه‌های مختلف از نظر نگرش نسبت به نماز تفاوت معناداری وجود داشت (F-7/4 ù p>0/0001) بدین صورت که دانشجویان پسری که در کنار والدین خود زندگی می‌کردند نسبت به دانشجویان پسر ساکن خوابگاه‌های دانشجویی،دانشجویان دختری که با والدین خود زندگی می‌کردند،و نیز در مقایسه با دانشجویان دختر ساکن خوابگاه‌های دانشجویی به گونه‌ای معنادار،نگرش منفی‌تری نسبت به نماز گزارش کردند.
6-بین دانشجویان گروه‌های مختلف از نظر محدودیت‌های ادراک شده محیطی در دانشگاه تفاوت معناداری وجود داشت (F-13/4 ù p>0/0001) ،بدین معنا که دانشجویان دختری که در کنار والدین خود زندگی می‌کردند نسبت به دانشجویان دختر ساکن خوابگاه‌های دانشجویی،و دانشجویان پسری که با والدین خود زندگی می‌کردند،و نیز در مقایسه با دانشجویان پسر ساکن خوابگاه‌های دانشجویی به گونه‌ای معنادار،محدودیت‌ها و موانع بازدارنده‌ای محیطی بیشتری نسبت به نماز ادارک و گزارش کردند.
(
, 
, 
)
