تلاشی معرفت شناسانه برای رهایی از الحاد مقاله

"بر این اساس این پرسش‌ها طرح می‌شود که چرا پذیرشباور به شاهد و قرینه نیاز دارد و چرا شاهد و قرینه باید بهصورت استدلال باشد؟چه قضیه‌هایی می‌توانند در حکممقدمه‌های یک استدلال باشند و آیا اصلا پذیرش معقولهرگونه باوری نیازمند شاهد و قرینۀ استدلالی است؟ در واقع پلانتیجا در این مقاله بر آن است که باورهایدینی را نه بر مبنای استدلالی -آن گونه که مبناگرایانسنتی انجام می‌دادند-بلکه بر پایۀ نوعی اعتقادشخصی یا جمعی دینداران قرار دهد؛بنابراین روشناست که مهمترین تلاش او بررسی مبانی استدلالی الهیاتسنتی و مبناگرایی سنتی است. مع‌بندی: پلانتیجا،با تغییر موضع منفلانۀ خود به موضعیبر حق و فعالانه،به نسبیت‌گرایی و لوازم آن تن ندادهو استدلال‌ورزی را نه برعهدۀ دین‌داران،بلکه برعهدۀمنتقدان آن قرار داده است؛البته باید توجه کرد کهپلانتیجا،دین‌داری را نه بر پایۀ استدلال،بلکه سرانجامبر پایۀ نوعی از حس الوهیت قرار داده است که از مشاهدۀحسی عالم طبیعی،به وجود خالقی در ورای آنها پیمی‌برد؛با این حال این دیدگاه به‌معنای پذیرفتن نسبیت وپیگیری پروژۀ فیلسوفان دینی مانند فیلیپس نیست؛زیرااو استدلال‌ورزی دربارۀ باورهای دینی را امری ناممکن وبی‌معنا ندانسته،بلکه آن را برعهدۀ منتقدان دین‌باوریقرار داده است."