ترس، کسب و کار من است (فصلی از متن بازنویسی شده ی «نکراسوف») ادب و هنر

"یکی دیگر:من یه فرانک کم دارم روژه،به‌ منم یه شیشه می‌دی؟ روژه:(به ایرما)چی کار کنیم؟ ایرما:لوک!جای یه فرانکی که کم داری، چی کار بلدی بکنی؟ -سوت بلبلی!سوت بلبلی بلدم بزنم... روژه:چی باور نکردنیه زن؟ ایرما:پولا... روژه:حالا با این همه پول چی کار کنیم... ژرژ:چرا می‌ترسین؟ روژه:پس چی کار کنیم؟ ژرژ:لذت ببرین! ایرما:چه جوری لذت ببریم؟ روژه:و از چی؟ ژرژ:از جاهای نرفته و کارای نکرده و غذاهای‌ نخورده،از خوشی‌های تجربه نکرده و لذت‌های چشیده نشده... ایرما:تو بگو ما چه کار کنیم؟ ژرژ:برین سفر! ایرما/روژه:به کجا؟ ژرژ:مثلا... روژه:بریم اون جا چی کار کنیم؟ ژرژ:برین خوش بگذرونین... روژه:بقیهء آدما چه جوری خوش می‌گذرونن؟ ژرژ:برین رستوران ایتالیایی،قاطی‌ ماکارونی خورا و هی بگین بن جورنو، آری و در چی،آوانتی!یا همین جا بمونین و یه خونهء کوچیک بخرین و توشو پر از گل‌ کنین... ایرما:«غبطه می‌خورم»یعنی چی روژه؟ روژه:یعنی حسودیش می‌شه... ژرژ:(می‌ماند) ایرما:با این پولا چی کار کنیم؟ ژرژ:نمی‌دونم... با این پولا چی کار کنیم؟ ایرما:مگه پسرمون نگفت؟باهاش خوش‌ بگذرونیم!"