چکیده:
رقابت سیاسی از موضوعات پذیرفتهشده در نظام
جمهوری اسلامی است. ثبات سیاسی نیز ذهن مشغولی عمده کسانی است که به تداوم حیات
نظام سیاسی علاقهمندند.این مقاله در پی آن است که برای تحلیل پیوند دو مؤلفه رقابت
سیاسی و ثبات سیاسی، چارچوبی ارائه دهد که در پرتو آن بتوان تأثیر ثبات سیاسی را
بر رقابت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران سنجید.برای این منظور لازم است مفاهیم مهمی
چون رقابت و ثبات سیاسی تحلیل و بررسی شود و بر اساس آن ساختار نظریای استوار شود
که از قابلیت لازم برای تغییر رفتارهای سیاسی و در ادامه ارائه تجویز برای سیاستهای
آتی برخوردار باشد.نویسنده در این مقاله با نگاه به شرایط جمهوری اسلامی ایران، در
پی آن است که بنای یک چارچوب نظری بومی را بگذارد.
خلاصه ماشینی:
"تعاریف دارای حالت فرعیمیزان این تعاریف که به تناسب موضوعات مختلف مطرح شده، فراوان است و در حد این نوشتار تعدادی از آنان را معرفی میکنیم:دانیل لرنر در لابهلای مطالعات موضوعی که از چهار کشور خاورمیانه، ایران، ترکیه، سوریه و لبنان، به شیوه پیمایش میدانی و با هدف تبیین عینی میزان تأثیرگذاری گسترش ارتباطات و به دنبال آن انقلاب ارتباطات بر پیشبرد نوسازی و تجدد غربی در خاورمیانه صورت داده به ثبات سیاسی و به بیثباتی سیاسی، بدون ارائه تعریف صریح اشاره کرده است.
در مجموع میتوان تعریف ساندرز از ثبات سیاسی را در حد مقاله حاضر مبنا قرار داد؛ساندرز پنج ویژگی را برای یک تعریف مطلوب از ثبات/بیثباتی به شرح زیر برمیشمارد(ساندرز، 1380، صص 116-127):-از تفکیک سطحی ثبات/بیثباتی احتراز کند و در عوض آن را پدیدهای مستمر و نسبی بداند؛-باید از مفهوم روزنامهنگارانه بیثباتی در بخش زمانی آن تأثیر پذیرد و نشان بدهد که چون سطح بیثباتی در یک کشور با گذشت زمان تغییر میکند، لذا واحدهای زمانی به کار رفته در تحلیلها باید بر پایه«وضعیتهای سیاسی»کوتاه مدت باشند؛-باید تلاش کند دستکم بخشی از مفهوم روزنامهنگارانه بیثباتی به عنوان عدم قطعیت را در جای خود جای دهد؛-امکان پذیرش انواع متفاوتی از بیثباتی را داشته باشد؛این ویژگی که مهمترین خصوصیت است، به عملیاتی کردن تعریف کمک زیادی میکند؛-باید تا سر حد امکان از اتهامات قوممحوری به دور باشد که بتوان آن را در بین ملتها و در مقاطع مختلف زمانی به کار گرفت."