سه شعر - مجله هفت ادب و هنر

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) نفرین نمی‌کنم که آواز کند بر سرت این همه رنج را عاشقی که بعد از من بیفتد به پایت. نفرین نمی‌کنم که بیفتی از تک شاخهء غرور. نفرین نمی‌کنم که قحطی یاس باشد و مریم و سیب نفرین بر تو می‌کنم دعایت که هم یاس باشد و هم سیب باشد و هم مریم و من ایستاده کنار تخت و تو یک خواب آسوده نروی دیگر از پیشم نروی... سه شعر علیرضا معتمدی در زخم خانهء چشم‌هایم تصویر تو خوب نشسته نارنجی‌پوش که برمی‌خیزی از خیال میز در انفجار فندک و علف منگی شوخ سرت دست بر نرده در انحنای سبزی سیب بوسه‌های کال... خلاصه بگویم زیر پایت نردبانی بودم ریشه‌دار در خاک بالای سرت ابری همیشه آبستن. از من گذشت این همه خالی دلگیر قاب از تو و خواب از تو و افسوس از تو که نگذاشتی تمام کنم. من اما تمام شده‌ام برای تو."