چکیده:
ارتباط علمی چیزی جز انتقال اندیشه‌ای علمی از نقطه‌ای به نقطهء دیگر نیست.به همین دلیل می‌توان آن را به جریان انرژی در فیزیک تشبیه کرد.اما شرط این‌جابه‌جایی اندیشه در اختلافی است که میان دو نقطهء این جریان وجود دارد.یعنی تا زمانی که بار اطلاعاتی در میدانی قرار نگیرد و دو عنصر باردار اطلاعاتی در تماس و ارتباط با یکدیگر نباشند،هیچ‌گونه جابه‌جایی اندیشه یا انرژی رخ نخواهد داد.ظرفیت‌های انتقال،پذیرش.و شرایط مساعد محیط حد اقل‌هایی است که برای فعال شدن جریان ارتباط،از جمله ارتباط علمی، ضروری است. در این مقاله سعی شده است که با استفاده از مفاهیم فیزیک و مکانیک،چگونگی برقاری ارتباط علمی میان دو یا چند"اثر"مورد مطالعه قرار گیرد.
خلاصه ماشینی:
"فرض کنیم منبع R به تناسب اهداف خود اطلاعات ویژه‌ای را از منبع S اخذ کند، آنچه برای R حاصل می‌شود همهء دارایی اطلاعاتی S نیست؛زیرا منابع R) های)دیگری ممکن است اطلاعاتی با مشخصه‌های دیگری از S اخذ کنند که کاملا با یکدیگر متفاوت،ولی منطبق با اهداف هریک از آنها باشد.
انرژی یا اطلاعات پتانسیل هر اثر برابر است با قدرتی که در فعال‌سازی رویدادها یا آثار دیگر دارد و چنین قدرت فعال‌سازی از اندیشه‌ای حاصل می‌شود که در اثر تولید شده یا انتقال‌دهنده ذخیره گردیده است.
به‌طور مثال،می‌توان طول شعاع هر دایره را با طول"زمان"تعیین کرد،یعنی پذیرندگانی که زودتر از منبع تولید شده استفاده می‌کنند، در دایره‌های نزدیک‌تر به مرکز تلقی شوند و به تناسب طولانی‌تر شدن زمان استفاده، طول شعاع هر دایره نیز افزایش یابد؛یا شاخص"مکان"را در اندازهء شعاع دایره‌ها در نظر گرفت،به گونه‌ای که نزدیک‌تر بودن به منبع اطلاعاتی را با شعاع کوتاه‌تر و به تناسب فاصلهء مکانی به دایره‌هایی با شعاع‌های بلندتر رسید؛و یا موقعیت نظیر مقدورات، امکانات،فن‌آوری‌ها،و خلاصه شرایط دسترس‌پذیری را ارزشگذاری کرد و به تناسب حضور آنها در میدان اطلاعاتی،اندازهء شعاع دایره‌ها را مدنظر قرار داد.
ارتباطات علمی زمانی می‌تواند در بالاترین ظرفیت‌ها و قابلیت‌ها جریان یابد که کلیهء مؤلفه‌های پیشگفته از قبیل پتانیل‌های اطلاعاتی،ویژگی‌های بار اطلاعاتی،طول موج حاصل شده در انتقال انرژی اطلاعاتی،و عناصر اثرگذاری چون عامل تولید،عامل پذیرش،و برد میدان عمل هر نوع جابه‌جایی اطلاعات،مورد توجه مطالعاتی قرار گیرد."
(
, 
, 
)
