چکیده:
است که بیشتر افرادی که پناهگیری را به روش درست انجام دادهاند،دانشآموز بوده یا اطلاعات خود را از دانشآموزان اخذ کردهاند که آنها نیز به نوبه خود از کتب درسی و اجرای مانور استفاده کردهاند.نتیجه مهم دیگر این مطالعه تمایل بسیار زیاد مردم برای فراگرفتن اطلاعات از طریق تلویزیون بوده است.مجموعه این یافتهها نشان میدهد که تا رسیدن به سطحی قابل قبول از فرهنگ عمومی در زمینه رفتار مناسب هنگام و بعد از زلزله،زمانی طولانی در پیش است.برای دستیابی به این هدف باید با سرمایهگذاری و یافتن روشهای مناسب اطلاعرسانی،مردم را با اقدامات مناسب هنگام زلزله،بیش از پیش آشنا کرد و با تکرار آموزشها شرایطی مناسب برای بهکارگیری آموزشها هنگام زلزله فراهم آورد.حدود دو سال پس از وقوع زلزله درب آستانه سیلاخور(با بزرگای 6/1 ریشتر)در سال 1385،زلزله دیگری با بزرگای 4/7 شهر بروجرد را لرزاند.این زلزله گرچه به علت بزرگای متوسط،خسارات زیادی در بر نداشت،اما موجب هراس و نگرانی مردم شد. کارشناسان گروه آموزشهای همگانی پژوهشگاه زلزلهشناسی و مهندسی زلزله با هدف تحلیل رفتار مردم هنگام و بعد از زلزله و در نهایت بررسی کارایی آموزشهای داده شده از طریق مانورهای سراسری زلزله(8 آذر هرسال در مدارس)،کتابهای درسی و سایر روشهای آموزشی به منطقه عزیمت نمودند.در این پژوهش از طریق مصاحبه با افراد و تکمیل پرسشنامهای که قبلا این گروه تهیه کرده بود،اطلاعاتی مفید در زمینهء چگونگی رفتار مردم به هنگام این زلزله به دست آمده است.بر اساس این اطلاعات با وجود تجربه زلزله قبلی،18 درصد از مردم اقدام به خروجی توأم با عجله و آسیب رساندن به خود و خانواده خود کردهاند و در حدود 14 درصد اقدام به پناهگیری کردهاند که البته بیش از یک سوم آنها روشهای نادرست را برای این کار انتخاب نمودهاند.از سویی هم مشخص شده
خلاصه ماشینی:
در پژوهش حاضر سعی بر این بوده که میزان آگاهی و آمادگی مردم بروجرد نسبت به زلزلهای که در تاریخ 78/2/21 رخ داده است مورد بررسی قرار گیرد؛همچنین مشخص میشود که آیا آموزشهایی که تا کنون برای اقشار گوناگون مردم به ویژه دانشآموزان ارائه شده،مورد توجه قرار گرفته و آیا دانشآموزان توانستهاند آنچه را فراگرفتهاند به دیگران مثلا خانواده خود انتقال دهند.
در این پژوهش اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه و مصاحبه کارشناسان گروه آموزش با مردم بروجرد گردآوری و پس از آن مورد بررسی قرار گرفته است.
این وضعیت در حالی است که مردم در سال 58 یک زلزله نسبتا بزرگ را تجربه کردهاند،اما اکثرا هیچ گونه اقدامی برای آمادگی در برابر زلزله انجام ندادهاند؛تعدادی از افراد نیز اشاره کردهاند که بعد از سال 58 وسایل ضروری و کیف ایمنی را گردآوری کردهاند،اما پس از مدتی به علت اینکه فضایی را در منزل اشغال کرده و کاربردی نداشته است،وسایل را از داخل کیف خارج کردهاند؛بنابراین مجموعهای واحد به نام کیف ایمنی در منزل آنها وجود نداشته است.
این نتیجه مهم نشان میدهد که با وجود کارهایی که برای ارتقای فرهنگی ایمنی انجام میشود،هنوز مردم کشورمان اطلاعات کافی و مناسب در زمینه زلزله و اقدامات قبل،بعد و هنگام وقوع آن را کسب نکردهاند.
3. اطلاعرسانی و آگاهسازی مردم از طریق رسانههای ملی و فراگیر مانند رادیو،تلویزیون و تاکید بر استمرار این آموزشها در مناطق لرزهخیز؛با توجه به اینکه اکثر افراد تلویزیون را رسانهای مناسب برای آموزش موضوع زلزله و ایمنی انتخاب کردهاند.