شعر - مجله آزما ادب و هنر

"» و چاه از عمق خاک خیره به ماه پنجره،شب،اتاق یک صندلی،یک میز چندی کتاب و دفتر و خودکار کبریت و زیرسیگاری و سیگار با یک چراغ آویزان و ساعت دیواری خوابیده در بی‌زمانی و افسوس مثل عکس مرده‌ی مجهولی ساکت،عبوس پنجره،شب،من هرچیز در جای خود شب،سایه‌ی روز پنجره قابی بر باغ در گوشه‌اش جغدی نشسته و من لحظه‌یی که از دو سو کشیده شده باشد مانند عکس ماه در چاه قدری پیرتر قدری شکسته‌تر قدری نشسته‌تر بر صندلی کنار میز و بی‌شک با مهربانی و اندوه بیش‌تر در گوشه‌ی اتاقی که حاصل زندگی‌ست مانند چمدانی پر از خرت‌وپرت که می‌شود هر آن آن را بست و در گوشه‌یی انداخت و رفت و رفت و کنار پنجره ایستاد و باغ را تماشا کرد و جغد را شنید که با تمام دانایی شومی آوازش را می‌پوشاند در عطر یاس و قامت شب را معطر می‌خواند تا از هیچ‌چیز نترسی از هیچ *احمد نجاتی شعر «..."