مباحث نظری: نان منتقد (تأملی درباره ی چگونگی حیات منتقد هنرهای تجسمی در ایران) مقاله

من هم خیلی صریح صحبت از پول کردم و آقای حامدی گفت، نشریه حاضر است در ازای هر صفحه نقدوتحلیل مبلغی پرداخت کند (با توجه به این که مبالغ پرداختی کاملا مبرای از هر زدوبندی در رابطه با بازار هنر خواهد بود). اما همچنان پارادوکس وضعیت نقد هنر در ایران برایم لاینحل باقی مانده است؛ این ‌که در ایران نان منتقد هنر از کجا می‌رسد؟ می‌دانیم منتقد (به معنای تحلیل‌گری که می‌تواند از جوانب مختلف به یک پدیده نگاه کند) در هر حیطه‌ای وجود دارد؛ از منتقد ورزشی گرفته تا منتقد سیاسی، اقتصادی و فرهنگی. به دلیل همزبانی با جامعه، و کاربرد اجتماعی‌شان از قدرت بیشتری برخوردارند، دولت‌ها هم، هرچند دست‌وپا‌شکسته، ناگزیر از حمایت نقد و گفتمان انتقادی در علوم انسانی‌اند؛ چون درغیراین‌صورت پرسش‌های بی‌پاسخ جامعه آغازی برای ناهنجاری‌های اجتماعی خواهد بود. این ‌که هنر، بدون پشتوانة‌ نقد یکه‌تازی کند، خواستی سیاسی است؛ حتا اگر هنر در خود کاملا انتقادی باشد.