طوطی وار - مجله گلستانه ادب و هنر

"طوطی‌وار نوشتۀ کیت کین اروین1 niwrI enyoC tiK حرف زیادی برای گفتن نیست،جیغ زدن‌های پرنده مراواداشت که نگاه کنم،در لابه‌لای درخت این لانه‌هایبسیار بزرگ دیده می‌شوند اندازۀ کاناپه. اما وقتیپرنده بر فراز سرم پرواز می‌کند اول سایه‌اش را می‌بینم. نمی‌توانم دستاز بالا و پایین پریدن بردارم-این کار استرس را کاهشمی‌دهد. اما هنوز هم طوطی‌ها را می‌بینم(حالا بیشتر ازیک طوطی هست)،بر فراز سرم پرواز می‌کنند،لابه‌لایدرختان می‌نشینند،از توی ظرف‌های مخصوص پرندگانغذا می‌خورند. مخصوصا که من مدام تمامحرف‌های او را تکرار می‌کنم و وقتی می‌رسیم به«تمامشکن»ها و«منظورم این بود»ها،گمان می‌برم که می‌خواهدمرا بزند. » اما من می‌دانم در این طوطی بازی چگونه شکستنبه هم. » پرنده‌شناسی از دانشگاه محلی به ما می‌گوید آنپرنده‌ها در واقع طوطی‌اند،هفت تا از آن‌ها،بیش از پانزدهسال پیش از باغ‌وحش فرار کردند،اما الان بیش از یکهزار تا هستند،و عجیب این است که چطور توانسته‌اند بایک محیط پر خصومت سازگاری پیدا کنند،و اصلا چگونهتوانسته‌اند سالم و سر حال باشند."