هویتی از آن خود (نگاهی به اورلاندو نوشته ی وولف) معرفی و نقد

"به راستی،سرسپردن به این تقابل که گاه در گذشتن از اندام زنانه توصیه می‌شود،تا چه حد در ذهن ویرجینیا وولف نهادینه شد؟آیا او نویسندهء «اتاقی از آن خود»و«سه گینی»می‌توانست به نگاه‌ کاریکاتوری ترک کامل جنسیت تن دهد؟نگاه دیگر در آراء«موی»(منتقد کریسته‌وایی-لاکانی)دیده‌ می‌شود. جهانی‌ خودجوش،فراجنسی و بی‌زمان!ویرجنییا نیز همچون سیمون دوبوار عقیده داشت که هویت‌ جنسی،به شکلی کاملا اجتماعی ساخته شده،است‌ و می‌توان از«چنگ رویارویی با این مؤنث یا مذکربودگی»گریخت دقیقا همین گریز است که‌ برخی آن را به اشتباه،رد کردن نوعی«خودآگاهی‌ فمنیسیت»و پذیرش منشی«دو جنسیتی»محفل‌ بلومزبری می‌نامند. این استحاله بیش از آن‌که نمونه‌یی از تغییر جنسیت بیولوژیک باشد، یعنی صرف تغییر اندام و ظواهر،نمایندهء حرکت به‌ سوی تجربهء ذهنی دیگرست،تجربه‌یی که هر دو ذهن مؤنث و مذکر را توأمان می‌آزماید(نگاه کنید به تفاوت‌های نحوی و معنایی دو شعر«بلوط»و«کاج» نوشتهء اورلاندوی شعر)و بالطبع اولین عرصهء نمایش‌ این سفر ذهنی،دگردیسی زبان است در زبان جدید وولف و(حتی اورلاندو)دقیقا تصور بی‌واسطه و فردگرای زنانگی نهفته است."