خاطرات و تجربه ها؛ یک سال در قوش لانه ادب و هنر

"وقتی به‌ وسط کلاس رسید من به جای او رفتم و در صندلی او نشستم و با صدای بلند گفتم:«یک کف مرتب به افتخار هانیه!کف‌زدن‌های بچه‌ها هانیه را به حال عادی برگرداند و گفت:خانم اجازه بدهید هرکس را که می‌خواهید تقلید کنم‌ ولی شما را نه. هانیه دفتر نمره و وسایل مرا که روی میز بود برداشت‌ و رفت و دو سه دقیقه بعد با سرعت در را باز کرد و با دو قدم سریع عرض کلاس را طی کرد و به میز معلم رسید در حالی که می‌نشست دفتر نمره را باز کرد و حضور و غیاب‌ کرد و بدون این‌که به صورت بچه‌ها نگاه کند گفت:خوب‌ بچه‌ها صفحه‌ی فلان را باز کنید و بعد بدون این‌که منتظر بچه‌ها شود،گچ را برداشت و با سرعت مشغول نوشتن روی‌ تخته و تضویح دادن شد."