خلاصه ماشینی:
"ابن امیل در این اثر که خود او آن را نامهای خطاب به ابو الحسین علی بن احمد بن عمر عدوی مینامد،اشکال و صوری را که طی دیدار خود از معبد سدر بوصیر،بر سقف دهلیز و دیوارهای آن مشاهده کرده و گویا همهی آنها رموز مربوط به کیمیا بودهاند، به دقت شرح داده است.
ابن امیل تصریح کرده که شرح وی،شرحی«بدون حسد و رمز»است و در جای دیگر به تفصیل بیان داشته است که حکما،در بیان دقایق کیمیا،به عمد از اصطلاحاتی استفاده میکرده و شیوههایی به کار میبردهاند که عامهی مردم چیزی از این فن در نیابند و در این زمینه،به صراحت از«مکاید و مغالطات حکما»سخن گفته و در ضمن ستایش خویش مدعی است که هیچکس نمیتواند مانند او کتب حکما را تفسیر کند و اسرار دانش کیمیا را آشکار سازد و آنچه اصحاب کیمیا با رموز پنهان در تاریکی نگه داشتهاند،بر اثر توضیحات وی،مانند روز روشن و همچون خورشید تابناک شده است."