خلاصه ماشینی:
"واقعا بررسی جایگاه هریک از عناصر علوم تربیتی در مورد سینمایی که به صورت جدی به کودک و نوجوان نمیپردازد،مشکل است؛ولی احساس میشود با توجه به رویکردهای جدید و پربار شدن جشنوارههایی با مضمون کودک و نوجوان با حضور جوانان فیلمساز دستکم بتوان برای سربلندی آیندهء آن پیشنهاد کرد.
سینمای کودک و نوجوان از بدو پیدایش سینما در ایران به صورتی مستقل مطرح نبوده است و نتوانسته است،همپای رشد و پیشرفت چشمگیر سینمای بزرگسال جایگاه مطلوب و شایستهای بیابد در اسلهای پیش از انقلاب در دورهای خاص،شاهد درخشش و عرضهء آثار خوبی در حیطهء سینمای کودک و نوجوان،به خصوص در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بودیم،بعد از انقلاب اسلامی به دلیل مشکلات ناشی از جنگ و تحریمهای غربیها و صرفنظر از جرقههایی که گهگاه از سوی برخی فیلمسازان شاخص زده م شد،نشانی از حرکتی جدید و سازماندهی شده در این زمینه دیده نمیشد.
زندگی معصومین(ع)نیز ویژگیهای خاصی دارد که میتواند منبع مناسبی برای فیلم باشد و در کنار همهء این موارد،میتوان مدعی شد که قصص قرآن،یکی از جذابترین و زیباترین و تأثیرگذارترین منابعی است که میتواند برای فعالیتهای تصویری در حیطهء کودکان و نوجوانان مورد استفاده قرار گیرد.
امروزه با توسعهء ارتباطات جمعی و هنر در دنیای کودکان و نوجوانان و کاربرد وسیع تعلیم و تربیت و آموزش در این محدوده، میتوان در پرتوی یک فیلم سالم مفاهیم متعدد پرورشی و اخلاقی را برای کودکان،نوجوانان مطرح کرد.
» متأسفانه یکی از مواردی که بیشتر فیلمسازان ایرانی که در زمینهء کودک و نوجوان به آن توجه نمیکنند و باعث شده است، برخی ویژگیهای نظام علوم تربیتی(تعلیم و تربیت)در آن فراموش شود،این است که به راستی(دربارهء)و(برای)کودکان فیلم ساختن بسیار باهم فرق دارد."