چکیده:
از بررسی آرای قرآنپژوهان غربی (1860 ـ 1977) چهار دیدگاه متفاوت دربارۀ زمان تدوین قرآن به دست میآید: جان برتن جمعآوری قرآن را در عهد پیامبر( میداند؛ فردریش شوالی مدعی است که قرآن در عصر عثمان جمعآوری شده است؛ پل کازانوا و آلفونس مینگانا بر این باورند که قرآن در دوران خلافت عبدالملک به دستور حجاجبنیوسف گردآوری شد؛ جان وانزبرو تدوین قرآن را در آغاز قرن سوم میداند. مبنای این آرا، رویکردهای شکاکانه گولت تسیئر و شاخت درمورد احادیث اسلامی است. از میان آرای مذکور، دیدگاه برتن را میتوان پذیرفت؛ ولی نه براساس دلایلی که وی در تحقیقات خود بر آنها پای فشرده، بلکه بر مبنای دلایل عقلی، تاریخی، روایی و قرآنیکه برخی از عالمان مسلمان اقامه کردهاند.
When analyzing the ideas of western researchers on the Qur’an (1860-1977)، one finds four different viewpoints regarding the time of the compilation of the Qur’an: John Burton holds that the compilation of the Qur’an was at the time of the holy Prophet (s); Fredrick Showily claims that the Qur’an was compiled at the time of Uthman; Paul Casanova and Alphonse Mingana believe that the Qur’an was compiled by the order of Hajjaj bin Yusuf at the time of Abdul Malik’s caliphate; John Vans brow thinks that the Qur’an was collected at the beginning of the third century. The skeptical approaches of Glut Tsar and Schacht about Islamic traditions are the source of these ideas. Burton’s attitude might be acceptable among the aforementioned ideas، but not according to the reasons he proposes in his research; rather، it is on the basis of intellectual، historic، narrative and Qur’anic reasoning that some religious scholars have put forward.
خلاصه ماشینی:
"مجموعه روایاتی از مسلمانان که حاکی از گردآوری قرآن پس از حیات پیامبر( هستند، با یکدیگر هماهنگ و فاقد تناقضاند؛ زیرا اولا، همگی یکصدا این پیام مشترک را به مخاطبان خود القا میکنند که هرکه برای نخستینبار در تاریخ اسلام متون قرآن را در کنار هم گرد آورده، بیتردید آن فرد حضرت محمد( نبوده است؛ ثانیا، در صورتی میتوان قائل به تناقض در میان آن روایات شد که ماهیت نقش ابوبکر، عمر و عثمان که بهعنوان بازیگران اصلی در بحث جمعآوری قرآن پس از حیات پیامبر قلمداد میشوند، یکسان دانسته شود؛ در حالیکه تأمل دقیق در محتوای روایات مورد بحث نشان میدهد که هریک از آنها نقشی مجزا از دیگری ایفا کرده و اقداماتشان نسبت به یکدیگر حالت تکمیلی دارد، آنهم بدین صورت که بهموجب روایات مورد نظر، عمر پیشنهاد جمعآوری قرآن را طرح میکند، ابوبکر با عمل جمعالقرآن، آن پیشنهاد را عملی میسازد؛ ولی به انتشار آن متون گردآوری شده در میان مسلمانان نمیپردازد.
از بررسی آثار قرآنپژوهان غربی (1860ـ 1977) چهار دیدگاه متفاوت دربارة زمان تدوین قرآن به دست میآید: الف) جان برتن جمعآوری قرآن را در عهد پیامبر( میداند؛ ب) فریدریش شوالی مدعی است که قرآن در عصر عثمان جمعآوری شده است؛ ج) پل کازانوا و آلفونس مینگانا بر این باورند که قرآن در دوران خلافت عبدالملک به دستور حجاجبنیوسف گردآوری شد؛ د) جان وانزبرو تدوین قرآن را در آغاز قرن سوم هجری میداند؛ 2."