نقد و نگاه: این قطار شتابان خالی می رود معرفی و نقد

"چه براهنی گفته باشد چه هر کس دیگر، زبان و واژه‌هایش دارای قدرت‌های‌ اعجازانگیزی است که این بار می‌تواند خود نمودآور بازی‌های عجیبی باشد برای‌ شعر،شاعر و مخاطب سحر این امکان که‌ قابل کتمان نیست و صد البته کرانی است‌ برای بی‌کرانی شعر. صالحیار با حرکت نمادین از عرصه‌ خیابان که باران همه آثار به جا مانده از مبارزات پیشین را از تن آن شسته است و به جای آن همه شور و شعار تنها صدای‌ شرشر باران را می‌توان در آن شنید و رنگ‌ خاکستری غم زده‌اش،نشان از یاس و دل‌ مردگی دارد و فرو رفتن در نوشتگاهی که‌ می‌تواند پناهی باشد برای گریز از باران‌ بیرون،استحاله مبارزان دهه سی و پرتاب‌ شدنشان را به ورطه بی‌آرمانی‌ها،به خوبی‌ تصویر می‌کند و این موفقیتی است برای‌ روزنامه‌نگاری که خود همچون بسیاری از هم نسلانش طعم تلخ استحاله‌ای مرگبار را چشیده است."