خلاصه ماشینی:
"این دیدگاه چنین استدلال میکند که اختیار مطلق کارگردانان برای دخل و تصرف در فیلمنامهها موجب شده است تا نویسندگان توانمند،یا از نگارش فیلمنامه-که میدانند به هنگام ساخت توسط یک فرد دیگر دچار تغییرات فراوان خواهد شد-دست شویند یا اینکه پس از نگارش تمایل داشته باشند که خود کارگردانی آن را بر عهده بگیرند و این امر در هر صورت به ضعف فیلمنامهنویسی خواهد انجامید.
برخی دیگر بر این اعتقادند که اگر ضعفی در عرصهء فیلمنامهنویسی وجود دارد،این ضعف و ناتوانی تنها به خاطر این نیست که مراکز ممیزی درست کار خود را انجام ندادهاند با تهیهکنندگان به خاطر مسائل اقتصادی به فیلمنامههای کمخرج و سطحی روی آوردهاند یا کارگردانان سلیقههای خود را بر فیلمنامهها اعمال کردهاند یا بنگاههای حمایت از فیلمنامهنویسان وجود نداشته است،بلکه در کنار این علتها یک علت اصلی وجود داشته که همان ضعف داستاننویسی و نمایشنامهنویسی در ایران است."