ویژه شعر : گیلانشاه می خواند ادب و هنر

"گیلانشاه باران را در آوازش می‌خواند باد گرم زیر دریا را هیزم آتش کرده موج -تازان- از تپه‌های شنی بالا آمده کومه‌های خالی کرجی‌بانان را دربر گرفته. چیزی باقی نمانده ابر سیاه- چشمهای روشن ستاره‌ها را ببندد سیل ببارد و باد خنک پشه‌ها را بتاراند گونه‌های روستائی را روی ایوان چوبی-به نیش پشه‌ها- بگزد و از خواب بپراندشان ساقه برنج را،با خوشه- روی زمین بخواباند پنجره‌های باز مانده از گرما را با خشم به هم بزند پشه‌بندهای روی ایوان را کنده، خواب از چشم خسته براند میان درختان ولوله کند و برگهای سپیدار را به پچ‌پچ واداشته برگ و خاشاک را بجود تشت و سطل را در حیاط خانه به هر سو بکشد در چوبی را محکم پشت سرش ببندد میان جاده رو به نهالستان بدود شبی است. شبی تاریک گیلانشاه-مرغ باران- آوازش بارانی است! جنگله پیره گالش، شورومه چوخا بودوش نیشته کو دامنه جیر کرا گیلانشاه خوانه وارشا دوخانه حله تازه گیله‌وا،دریایا هیمه جو کوده دتاخته لپه بامو،تا کوله جور مالانه."