چهره رو به آسمان ادب و هنر

"»دو مرد دستپاچه و وحشت‌زده، چشمان خود را به خاک دوختند،چون‌ جرات نداشتند نگاه کنند گلوله‌ها از کدام سو می‌آیند در میان تق‌تق سریع انبوه گلوله‌ها، صدای ضربات کند کلنگ بر زمین شنیده می‌ شد. آجودان از این‌که لین را وادار به انجام تمام‌ کارهای چندش‌آور کرده بود احساس‌ ترس می‌کرد. » آجودان گفت:«نمی‌خونن؟»از اشتباهش‌ شوکه شده بود. » اگرچه لین شرمسار بود و صدایش گرفته‌ ،تا این قسمت درنگ نکرده بود،اما با احساس ناامیدی مکث کرد و به جسد نگاه‌ کرد. » ناگهان آجودان یک عبارت از آخر دعای‌ تدفین نظامی به خاطر آورد و با حالتی حاکی‌ از پیروزی آن را به کار برد؛مانند کسی که‌ همه‌چیز را به یاد آورده است و می‌تواند ادامه‌ دهد. تیموتی لین احساس کرد که بار یک دنیا غصه از دوش‌اش برداشته شده است. ناگهان لین-بیل‌زن خسته-دست از کار کشید و عرق پیشانی‌اش را خشک کرد."