خلاصه ماشینی:
"پوپر سخنان خود را پی میگیرد و میگوید که اگر مسایل فلسفی وجود نمیداشت فلسفه را پیشهی خود نمیکردم و نیز این که پارهای بیتأمل راه حلهای غیر قابل دفاع را برای اغلب مسایل فلسفی برمیگزینند و این خود دلیلی موجه بر فیلسوف شدن آنان است.
اما وقتی در همین کتاب ملت کور رنگ را به تصویر درمیآورد(31)و خواننده را وامیدارد که فلسفی بیندیشد،خواننده متحیر میشود که چطور ویتگنشتاین معتقد به وجود مسایل فلسفی نیست؟یا وقتی میگوید:«آیا نمیتوانیم یک ملت کور را متصم شویم؟»،«آیا آنان[ملت کور]تحت برخی شرایط قادرند زندگی کنند؟»،«آیا در بین خودشان میتوانند استثناثا اشخاص را داشته باشند که ببینند؟»،این معما؟!و پارهای از این نوع تصاویر ممکن است خواننده را به یاد رمان کوری«ژوزه ساراماگوی»پرتغالی بیندازد که چند سال پیش برندهی جایزهی نوبل ادبیات شد."