طعم تلخ صفرا - مجله کلک ادب و هنر

"» قدم‌به‌قدم روپوش خون‌آلود بودند در طول دیوار،زخمی‌ها دراز کشیده بودند؛گوشت و استخوان‌های‌شان زیر چرخ دنده‌های جنگ له و لورده شده بود. پرستار گفت:«چه طوری؟» سقف آن‌جا بلند بود؛با تیرآهن و پنجره‌های بزرگ شبکه‌دار و هواکش و تخته حلقه و خطوط ذوزنقه‌ای زیر حلقه و سبد و پلکان سیمانی دو طرف برای نشستن تماشاچیان. سوند و کیسه‌ی ادرارش روی زمین افتاده بود. پسر جوان دو بندی قرمز تنش بود:عضلات قوی،بدن کار کرده و جسم و جان‌ زنده. بعد روی کف پایش چرخید و وسط کار از منطقه‌ی قرمز تشک بیرون رفتند. مربی،او را از سمت راست کول‌انداز کرد،نشست پشتش و با فن بارانداز، در کنار منطقه‌ی قرمز تشک روی پل برد... درختان‌ خاموش با سر شاخه‌های سفید و زن و دخترم که با دست‌های باز و باحرکت آهسته به سویم می‌دویدند و پشت سرشان آتشی که‌ به خانه‌ام افتاده بود،خاموش شده بود. نور تاریکی که-نور کدام ستاره؟-از لابه‌لای شبکه‌ی حفاظ پنجره به سالن می‌آمد،روی کیسه‌ی ادرار جوان آذری افتاده بود."